ben hep dürüstlükten kaybettim. yalan söylemeyi beceremem zaten. edindiğim arkadaslara göre çok düşünceli ve dürüst olduğum için olsa gerek hepsi yavaş yavaş uzaklaşıyor. ama bu sene sizin için değil kendim için bişeyler yapıp kimseyle o kadar muhattap olmak istemiyorum. gözlerimi kapattigimda sen üzgünsün diye üzmicem kendimi. değmiyor kimse için. yine ben yalan söyleyemem bilirsiniz beni ama kimseyle samimi olmamak en iyisi olur benim için en azından daha az üzülürüm. yanlış mıyım?

kesinlikle katılıyorum. kimseyi kendinden ön planda tutmayacaksin. eger öyle olursa üzülen yine sen oluyorsun. kimle ne kadar samimi oluyorsan en ufak bir tartismada yine bir o kadar üzülen sensin. her türlü üzülen sen ben biz. hic onlar degil

bence yanlışsın ben senin dediklerini 2.5-3 senedir yapıyorum bu sefer iç sesinle mücadele vermen gerekiyor.

salla gitsin insanlara inanma güvenini kaybetmissin insanlara zaten. bi sure sonra birçok seyle kendi kendine basa cikmayi ogreniyorsun zaten. yeter ki kendine inan kendine guven baskasina guvenmesende olur. dost dediginde 2 gun sonra gider. her sey sende bitiyor. insanlarla mesafeli ol. kimseye cok cok ozelini acma rahat olursun 4 sene :)

zaten kimseye bişey anlatmam kolay kolay. ya ben normalde insanlara çok değer veririm anlatırım konuşurum bi ihtiyaçları olduğu zaman hiç düşünmeden yardım ederim ama hiç kimse haketmiyor sanırım hep üzüldüm. şuan da iç sesimle mücadele veriyorum kimseyle konuşmuyorum bile zaten işi düşen sadece arayıp soruyor öyle yani.

insanlara deger vermeyeceksin iste ya da kendine verdigin degerden daha fazlasini vermeyeceksin tukeniyosun bir sure sonra. isi dusunce arayan menfaatci insanlarla da mesafeli ol. ic sesini de sustur gitsin ben oyle yapiyorum :d

bundan sonra işte mesafeliyim yapcak bişey kalmadı.