değiştim. her şey değişti. sana açılan kapılar, pencereler vardı. balkonunda seni beklediğim binalar, sen arıyorsun diye koştuğum telefonlar, seni görünce gülen gözlerim ve çarpıntısı 10 metre öteden duyulan bir kalbim vardı. korkularım vardı. seni kaybetmek gibi düşüncesi bile nefesimi kesen korkular. heybemde her gün biriktirdiğim seni görünce denize ativerdiğim özlemlerim vardı. attığım her adım sana'ydı. sonra.. sonra bir şey oldu. dolandı ayaklarım birbirine düştüm. canım çok yandı. ellerimin sıcaklığı olan ellerin tutmadı bu kez beni. dizlerim değil kalbim kanadı. düştüğüm yerden kendim kalktım. çamurdu üstüm başım. dokunduğun her yer çamur. yürüdüm. sevmediğim halde yağmur yağsın istedim lekelerimden kurtulabilmek için. yağmadı. o günden beri yağmur hiç yağmadı. zaten ben de bir daha istemedim yağmasını. kurudu çamur saçlarımda. gittim, kestim. senden hiçbir şey kalmasın istedim o an. dokunduğun hiçbir şeyin adı olmasın bende. çok uğraştım. gözyaşlarımla çıkarmaya çalıştım çıkmadı. değiştirdim üstümde ne varsa. o gündü ışte. her şeyin değiştiği gün.. kapıların artık sana açılmayacağını bildiğim halde bindiğim her minibüste girdiğim her mekanda korku dolu gözlerle seni arar oldum. en büyük çelişkiyi hep içimde yaşadım. hem seni aradım hem senden kaçtım. korktum, kalbimin atışını duyarsin gözlerimde yine kendini bulursun diye. heybemde her gün biriktirdiğim özlemim bir hayli çoğaldı. sanki seni görünce ortalığa saçılacak gibi.. değiştim, görsen tanıyamazsın. baksan göremezsin de zaten. göremediğin için çıktı zannetme bıraktığın çamurları. sadece ben saklamayı öğrendim.

ağlattn