lise zamanlarında bana ilanı aşk eden bir çocuk vardı. ama kızlarla hiç işi olmayan sessiz bir tipti. 4 sene boyunca içinde tutmuş. severdim iyi bir insandı. tertemiz bir kalbi vardı. ama benim gibi bir taş kalpliye denk geldi. çocuga hayır demek için somut hiçbir sebebim yoktu. hem yakışıklıydı, dünya iyisiydi, ailesini tanıyordum ama istemiyordum. hep korktum hayatıma birini sokmaktan, kendimi anlatmaktan, anlaşılamamaktan. çok ısrar ediyordu. önce güzelce izah etmeye çalıştım ama devam edince daha fazla konuşup ümit vermemek için kalbini kıracak şeyler söyledim. üstelik bir sene sonra tekrar ulaşmak istediğinde yine aynısını yaptım. onun üzerine aşkta büyük bir vurgun yedim. çok acı çektim. geçenlerde iki sene üzerine karşılaştık gidip özür dilemek istedim ama çoktan unutmuştur şimdi yersiz olur diye gidemedim. lise çok başkaydı. o döneme ait insanlar da öyle. kalbini kırdığım için çok pişmanım. siz siz olun yüreği güzel insanların ahını almayın. bu da böyle bir anımdı. sosyal mesajı da verdim. :) ✋

tamam like.

çocuk hem iyi hem yakışıklı ama olmaz.seni 4 yıl seven bir insan seni anlayamaz mıydı?bence seni senden bile iyi anlardı.olan oldu gerçi...

sosyal mesaji verirken hic sormadin biz mesaji alacak kadar sosyal miyiz ?

banane ulann banane

alma mazlumun ahını cıkar aheste aheste