mesela ben hiç dertleşemedim annemle bu zamana kadar. canım yandığında omzunda ağlayamadım ya da mutlu olduğumda sevinçle boynuna sarılamadım. bana öyle tavsiyeler veren bir anne de değil. derdim varmış yokmuş anlamaz bile. anlamayı geçtim sormaz bile çoğu zaman. beni sevdiğini bilirim ama sanki bir şeyler eksik gibi hissederim hep. sanki yeterince umursanmıyomuşum gibi. nasıl da özenirim güzel anne-kız ilişkilerine. gıptayla bakarım. yanlış anlaşılmasın, annemi çok seviyorum. ama anne sevgisi eksikmişim gibi hissetmekten kendimi alıkoyamıyorum.

benim de biricik anneciğim fazla soğuktur ya da birilerinin dediği gibi 3. çocuk ilgisizliğine maruz kaldım. önceleri bana da çok koyuyodu bu durum ama anneme çekip umursamazın teki oldum mutluyum :d

şuan sen böyle yazınca düşündumde aynı şeyleri yaşıyoruz ama ben bunu hiç böyle düşünmemistim şuan psikolojimi alt üst ettin yaa

aynı durumdayız canım. bende hiçbir zaman anneme kendimi yakın hissedemedim. aramızda hep bir mesafe vardı. kardeşim en ufak bir şeyi bile anneme anlatırken ben hiçbir şey anlatmazdım. o da bana sormazdı zaten. ancak alıştım bu duruma artık. bundan sonra değişir mi bilemiyorum. çok zor ve kötü bir durum. anlayabiliyorum seni. millet annesiyle arasındaki olan ilişkiyi gayet güzel anlatırken ben bön bön bakardım.

benimki de aynı takma kafaya zamanla oluyor heraey