bazen birini seviyorum uzaktan. İzliyorum, takip ediyor sosyal medyadan. gidip konuşmak istiyorum kendimi tanıtmak onu tanımak istediğimi söylemek istiyorum. sonra düşünüyorum, bir süre iki arada bir derede kalıyorum. eğer şimdi bu kızdan hoşlandıysam ileride de bir başkasından hoşlanabilirim diye düşünüyorum. çünkü bu aşk değil ki! hem aşk olsa anlardım herhalde. ve tam zıttı da aklımda dolanıyor. İşte sen hep böyle yaptığın için kaybediyorsun diyor, didiniyor, beynimi yiyor.etrafıma bakıyorum herkes bir onunla bir bununla. bana garip geliyor. bazen ise çekici. İnsan gerçekten hoşlanmadığı birisiyle neden çıkarki. hem nereden bilebilirki gerçekten hoşlandığını. bir küçük gülüş, bir tatlı yüz neden bir yalan için kurban verilir. anlamıyorum. hep böyle başlayıp biterken aşklarım(!)ben yine şükrediyorum yalnızlığıma. kara bir lanet çekiliyor üzerimden ve aydınlaştıkça gölgeler ben yine beklemeye koyuluyorum. en umulmaz yerde en umulmaz bir anda o beni bulacak biliyorum.

hafiften biraz tarif eder misin ve hangi fakülte

çarşamba'daki kampüstenim

ya sen benim duygularımı yazmışsın resmen 👏👏👏

biraz duygu biraz mantık. azıcıkta umut serptim.