bugün öğleden sonra derse girmedim. son güneşli havaları değerlendirmek istedim. sahile inip bisiklet sürdüm. çok güzel bir güneş ışığı vardı , deniz hafiften dalgalıydı, kulaklığımı taktım , solo akordiyon listemi açtım.. herşey mükemmeldi. bir filmin başlangıç sahnesini oynuyor gibiydim. tabi ki bu kadar mutluluk fazla idi.. uzun süre bisiklet sürmeyince hamlamışım. bacaklarım feci ağrıyor. üstüne basamıyorum. şimdi kullanmayı en çok sevdiğim cümle geliyor ; olsun yine de buna değerdi. :)

ben yazin cok yasiyorum onu.. bizim evin hemen altinda bir park var, büyük. ama inisli cikisli. canini cikariyor insanin. o parkta iki tur atip eve gidiyorum ama bizim evin yolu da yokus. yokusu da bisikletle cikiyorum. eve girip mutafaga kendimi atiyorum direkt. bir gun kalp krizi gecirecegim. annem de niye yokusu ciktigimi soruyor. yahu amacim zaten sinirlarimi zorlamak. biliyorum hamladim, yaslandim artık ama daha bir yil once yapabilip nefessiz kalmadigi seyi hala yapabildigini gormek istiyor:d

5 yorum daha var, göster