tanımak isteyip de tanıyamadığımız o kadar çok insan var ki hayatımızda. yanına gidip bir "merhaba" bile diyemiyoruz. alacağımız tepkiden korkuyoruz belki de. peki ya sonuç? insanlar sürekli yaşıyor bunu ve o insan geçip gidiyor yanından veya sokağından ya da hayatından. tutup durdursak içimizdekini alevlendirip başımızı döndürdüğünü söylesek ne yapar acaba?

arkadaslarimin soyledigi sey su "josefindeki cesaretin birazi bende olsa.." ben yaparim hep tavsiye de ederim ölmüyorsun. yaşıyorsun.