oysa sadece istediğim zamandı, zaman geçtikçe sineye çekilirdi herşey...
ve sustuğum an konuşan sessizlikti, öfke değil...

zaman gectikce sineye cekilmiyor ki. saklaniyorlar. sonra öyle bir zaman geliyor ki, seni hic beklemedigin anda o saklanan seyler seni can evinden vuruyor. yani anlayacagin zamanin da insana olumlu bir katkisi yoktur. o da arkasindan vurur.

haklısın ama bazen insan sadece susmak istiyor. herkesin zor zamanında bir 'es(sus)' lazım.

evet. İstediği zaman da susabilir. bunu ne kadar başarabilir bilmiyorum. çünkü içi susmaz. hal böyle olunca da insan tam anlamıyla susmuş sayılmıyor.