neredeyse bir yıl olmuş.dile kolay değil mi? bir yıl...tam 11 senem her günüm onunla geçti.aldığımda daha 20 günlüktü minnacık bir şeydi.benim yanımda büyüdü gözlerimin önünde.keşke bu kadar kısa ömürleri olmasa bu canlıların.nasip kısmet vadesi dolmuş ki ayrıldık.ama insan o kadar beraber olduğu birinin bir anda yanından uzaklaşmasına alışamıyor sanırım.öldüğünde bir hafta odamdan çıkmadım.sadece ağladım hiçbir şeyin tadı yoktu.nereye baksam bir anı nereye baksam o.İçimde bir acı bir ateş geçmiyordu.eğer öncesinde hasta olsa ve öyle bir süreç geçirsek gönlüm hayır olmaz inşallah öyle bir şey derdi ama belki aklım da bir ihtimal onu da düşün derdi.ama öyle olmadı bir gecede hastalandı ve sabah artık yoktu.hala içim yanıyor sönmüş değil.eşyaları duruyor mesela komodnimde.bu en büyük belirtisi.kaldıramıyorum.acısını dindirmek adına yeni birini almamı söylediler.ama yapmam.onunla birlikte ben de büyüdüm.yeni gelende onun tepkilerini bekleyeceğim.bulamayınca karşılaştırma yapacağım.istemiyorum bunu.en hayırlısı olmaması.yerini dolduracak bir başka canlı düşünemiyorum çünkü.ama ileride nasip olur da çocuklarım olursa onlara bu sevgiyi yaşatmak isterim.bu çocukluktan gelen arkadaşlığımı onlar da öğrensin isterim.gercekten çok güzel bir bağ çünkü.eskisi kadar ani tepkilerim yok.ama hala olur olmaz bir sekilde aklima geldiğinde ciğerim yanıyor.gözyaşlarım durmuyor.allah sevdiklerimizin acısını göstermesin aramızdan ayrılan yakınlarımıza da allah gani gani rahmet eylesin.canınızı sıktıysam kusuruma bakmayın.görüşürüz.

buraya üye olduktan sonra her yazılanı okur oldum.tam da o dönemlerde senin yazılarında bu konular vardı.hepsini içim yanarak ve hatırlarım canlanarak okudum ve gerçekten çok içten senin yasamaman için dua ettim.çok ağır dediğin gibi insan sığamıyor bedenine.yaşamayan anlayamıyor.düşünceni destekliyorum onlar da iyi bir yaşamı hak ediyor.ama benimki kedi değildi o yüzden böyle bir düşüncedeyim ben.o sekilde sahiplenebileceğim bir hayvan degil.ben de onların en güzel şartlarda yaşamasını isterim.bu konuda da gerçekten taktir ediyorum seni.

allah rahmet eylesin ve amin.. yakınını, yaninda büyüdüğün insani kaybetmek gercekten cok kötü. yazını okurken birden 10 yil öncesine gittim. acini az bucuk anliyorum sanirim. gözümün önünde cabalayisini gördüm, eriyisini gördüm. üstüne bir de hani böyle sanki sen guclu durmaliymissin gibi oluyor ya, onun cabasina girdim. gecen gun sarsildim. yelegini giydim üstüme diye sarsildim. ama bir sey yapamadim. sigamadim kendime ama bir sey de yapamadim.. tekrar allah rahmet eylesin. zamanla gecmiyor, sadece gerilere bir yerlere saklaniyor acisi ve onu hatirlatacak seyleri bekliyor.

sağ ol oas ara ara çıkıyor işte ortaya anılar işte o zamanlar acıyor insanın canı.ama yapacak bir şey yok taktir-i İlahi.galiba biraz eskilere götüren bir mesaj oldu aslında kimsenin yarasını deşmek istemezdim ama oldu bir kere.

olsun snorlax. sikma sen canini. gidecegimiz varmis. zaten gitmisiz. sadece farkina vardık sanirim.. :) haklisin takdir-i ilahi.. elimizden bir sey gelmez.