bir bardak çayı bile içerken keyif almalı insan. ancak öyle mutlu olur aldığı her nefesten çünkü hissettiğin kadar yaşarsın hayatta derdim hep. mesela en sevdiğimiz diziyi gözlerimizi ayırmadan pür dikkat izlemek.. sevdiğimiz müziği saatlerce hatta günlerce dinlemek mesela... sevdiğimiz bir romanı elimizden bitene kadar bırakmayıp hatta yemek yemeyi bile unutmak bazen... ne kadar da doya doya yaşarız sevdiklerimizi :) bunlarla birlikte arkadaşlarımızı ailemizi dostumuzu ve sevgilimizi :) peki ya sevmediklerimiz ? onlardan da tad almamız gerekir her ne kadar sevdiğimiz şeyler kadar olamasalar da... mesela okula gitmek birçok kişinin kabusu ama okula gitmek için bile erkenden uyandığımzda kendımızı motive etmek gerekir. ya da sevmediğimiz şeyleri yapmak... her şeyden tat almak gerekir. belki az ama yine de gerekir ancak öyle yaşar insan. hissettiği kadardır sevgisi... hep böyle düşünürdüm işte. ama yaşanılanlar yaşadıklarım tat almamayı öğretti. tiksinirken bir insandan mesela, nasıl yaşayabilirsinizki onu? bir de diğer yönü var : bir insanı yaşamayı bırakıp öylesine konuşmak. öylesine sohbet etmek, öylesıne onunla takılmak, öylesıne bir müziği birlikte dinlemek veya film izlemek. hayatımız öylesine' ler üzerine kurulmaması için hissetmemiz gerekirken ben bile yapamıyorum artık. olmayacak şeyleri bilip, öylesine zaman geçiriyorum mesela. aynı bir insanın beyin ölümünün gerçekleştiğinde iyileşmeyeceğini bilip "öylesine" umut bağlamak gibi.. İstersem bırakırmıyım bırakamam öylesine'leri çünkü fark ediyorumki artık ben de boşluğun içinde kaybolmamak için, var olmak için "öylesine" yaşıyorum bazen. öylesine birini sevmek... ne saçma değil mi? artık istemediğimiz hayatları yaşamaya başlar olduk.

#odin İçinde saklandığınız gölgeler, baştan sona dizayn edilmiş bir hayat...kandırıldınız öyle kördünüz ki.. beğendım tam dediklerimi anlatamasa da boşluklar içinde hiçlikler üzerine kurulan hayatları anlatıyor.

#odin işte tabuları yıkabilmek de hissederek yaşamaktan geçerdi. sevip sevmemek de elimizdeydi yanı. ama bazen kendımız bile neyi sevip sevmediğimizi bilemıyoruz gerçekten. halbuki her şeyi severek yapabilmekti benım istediğim. olmadı, yapamadım. kayboldum boşluğun içinde. hislerimi kaybettım çünkü sevmediğim şeyleri yaşayamadım artık

@odin öyle olmalı ama uçurumdan itilince havaya uçabilmek için sağlam şeylerin olması gerek. sevmediklerin hislerini yok ettiyse sevdiklerin olmalı onlar. gözünü sıkı sıkıya kapattığında güvenebilceğin kişiler. ama onlar da hayatta olmazsa gökyüzüne tekrar kanatlanmayı istemek biraz hayal

@odin atladığın bi konu var ama. sevdiklerimizin taktıkları kanatları uçuruma baksak bile bizi koruyacağına inanırken, onların sevgisini doya doya hissederken uçuruma bakmanın bi anlamı olmazken, daha sonra taktıkları kanatları kendilerinin kırması itti bizi. yani hissederek sevdiklerimiz veya sevmediklerimiz. bu gece için kusurabakmayın ama tamamen hayattan fişimi kesen biri değilim. öylesıne yaşattıklarım var mesela. belki son umutlar bunlar ama öylesine'ler şimdilik. sonra nolur bilmiyorum belki kazanırım

@odin gerçekler kime göre neye göre ? size göre karamsarım ama bana göre doğru olanlar bunlar. kusurabakmayın dedin çünkü yazımı okuyanlardan bi arkadaşın içi daralmış yanı sizlerin de öyle olabileceğini ve eğer buna sebep oldyuysam oyuzden kusurabakmayın dedim