ailem seneye İzmir'e taşınacakmış , annem telefonda "ankara'da bizi bağlayan hiçbir şey yok." dedi. gaza gelip "sizin olmayabilir ama benim var." dedim. tam aha şimdi sıçtık diye düşünüyordum ki annem "madem seni burada bağlayan biri var biz gidince gelirsin sen ankara'ya." dedi. ne ara bu kadar rahat bir aile olduk, en son ben dövme yaptırcam dediğimde "iyi yaptır bize ne senin vücudun. " dediklerinde bir şeyler için izin almanın zevkine varamadığımı fark ettim , asi ruhumu yok ettiniz canım ailem , yine de çok sağ olun siz. yanıbaşımda kimsesiz değil ama ailesiz bir sevgilim var ve onun çektiklerini gördükçe size daha çok bağlanıyorum ama ankara'dan gitmek nedir allah'ınızı severseniz ya saçma sapan konuşmayın la.