her şeyin karmakarışıklığı içinde artık sıradanlaşan görünmez hayatım yavaşça sarpasardığı sonsuz döngüyü tamamlamak adına beni uzun zamandır tüketiyor.aldığım nefesin derin anlamları içinde kaybolan değersiz tükenişlerim ruhumu yeniden ve yine kimlik karmaşamı ironiyle taşarcasına her şeyin gereksizliğinden emin zihnime devrediyor.biliyorum kum taneciklerim yerçekimi karşısında süzülürken tutunacak bir anlam bulamadan öylesine boş ve saydam halde savruluyorlar.şimdi her şeyin anlamsız olduğu gecenin karanlığının en koyu halinde kendi kendime verdiğim hayatımın anlamı çözme,kendime beni tükettiğim oksijenin hakkını verecek bir bahane arayışım yine her zamanki gibi daha derin düşüncelerin koynuna atarken buradayım.