şu an balkona çıktım denizi izleyerek amaçsızca çiğköfte yiyorum. ne alaka diye sorabilirsiniz... sorun yani bende soruyorum ne alaka diye. sonra düşünmeye başladım yağmur birikintisi üstüne düşen su damlasının halkalar halinde büyümesi gibi beynimin içinden kamera çıktı genisleye genişleye büyüdü. şehirler ülkeler gezegenimiz cüce gezegenler güneş sistemimiz nebulalar yıldızlar galaksiler uçsuz bucaksız gitti. sonra o kadar evrende ne kadar da önemsiz olduğumu hissettim. hicbir anlam ifade etmeyen.görüntüler gözümün önünde ne kadar ürkütücü. sen,sen su kosede ki göz ucuyla mesajı okuyan okumayan hepimiz aslında ne kadar önemsiz ve degersiziz. su an biz olmasak birak evreni şehirde bile en ufak bi farklılık olmayacak. genel anlamda bu kadar değersiz ve hicbir anlam ifade etmeyen varlıklarken, bu gezegenler galaksiler kadar kendi içimizde karmakarışığız. bir o kadar da içeriye doğru genişliyoruz. genişledikçe dahada batıyoruz bu saçma gizemin içersinde. bu saçma gizemde herkes kendi içinde ki evrenin tanrısı konumunda ama niye o kadar güçlü değiliz. hayatta en ufak şeylerden bile büyük sonuçlar doğuyor. ben bu saçma salak balkonda çiğköfte yemesem belki bu kadar dalmayıp bu yazıyı yazmayacaktım. (acıymış lan) bunu okuyan kişi "ne diyor bu" diye düşünürken beyni efor sarfettiği için belki benden bir sonra ki işine odağını tam ayiramayip bazı noktaları gözden kaçıracak. bu kadar değersizken birbirimizi de bu kadar kolay etkileyebiliyoruz. ama keşke bu kargaşa içerisinde birbirimize biraz da sevgi karistirabilsek çok daha güzel olabilirdi. İnsan sevgisi yok ülkemizde bir kere. o kargaşa içersinde birbirimizi yiyerek dahada karıştırıyoruz herşeyi. belki o büyüyen halkada evrenden sonra sevgi geliyordur. belki o kadar büyük birseydir. sahi birbirimizi sevmek bu kadar mi zor?

sevmek zor değil de değer bilmek kıymet bilmek zor

değil. olmamalı. birbirimizi bu kadar çok yadırgamasak insan olduğumuzun bilincinde olsak aslında herşey çok kolay. sosyal medya üzerinden prim amacli yapılan bi espriden kişi çok bozulmuş sinirlenmiş olabilir. bu o kişiyi espri yapandan uzaklaştırır. çok basit bi örnek yolda bizce garip garip hareketler yapan birine deli diye hitap etmek. bunu düşünen bizim beynimiz. bak bu kadar kutuplaşmaya ne gerek var. ben sokağa çıkıp karşıma ilk çıkan insana selam verebilirim ama o insan bana bi 3 saniye bakacaktır. belki de sadece bakacaktır @bitmishaziran

kesinlikle oyle. mesela cidden selam versen bende sana o sekilde bakabilirim ama bu da biraz yasanan olaylardan haberlerden dunyada olup bitenle alakali bir on yargi kendini koruma icgudusu anlayacagin @foreveralone

sadece karşı cins anlamında söylemedim bunu tabi ki genel anlamda bi sevgi. mesela bana bu şekilde selam veren oldu hiç şaşırmadan direk selam verdim. ama şöyle birşey var. herkese karşı önyargılı olursak hicbir zaman doğru kişiyi bulamayız ama kimseye önyargılı olmazsak bi ihtimal şansımız var. bu şans için önyargı yikmaya değer mi ? bence değer. @bitmishaziran

değer tabikii. mesele konusmak da degil bence bir tebessüm bile yeter :) @foreveralone

evet kesinlikle yeter. ama bir insana gülümsersen "ne gülüyon" diye tepki alma oranın handikaplı 1.05, bu kadar zıtlaşmayip bir olmayı deneyelim su anki halimizden daha kötü en fazla ne olabilir ? @bitmishaziran haziranda bitiyor dostum :)

bitsin haziran inan hic iyi gelmedi @foreveralone

olayları tarihlere bağlamamak lazım takvim aslında sacma bisey. olay haziranın kötü olması değil olay sende, neyi nasıl yaptığında burası önemli @bitmishaziran

tabiki oyle. yapmam gereken herseyi yaptim ama karsilik alamadim. o yuzden kotu gecti biraz ama sonucta gecicek yani @foreveralone

bu sevgiyi ikili aşk hayatına indirgedigimizde çıkmaza giriyor tabi ki. bahsettiğim kargaşadan biri de bu. emek sarfetmek sandığımız kadar doğru sarfetmemekte sandığımız kadar yanlış bir davranış değil galiba. elinden geleni yaptıysan bu tam tersi insanı üzebiliyor emek sarfedipte olmadığı için üzülüyorsun aslında. bak ben aşık olabilen biri değilim çünkü o anlamda gereksiz emek sarfetmiyorum. bizim okulda edebiyat okuyan bi kız var çok hoşuma gidiyor mesela hergun profiline girip o minnoş haline bakıp gülüp geri çıkıyorum. şimdi bu insana ulaşma imkanım yok sosyal ağdan mesaj atsan önyargıya takilacaksin gidipte zorlama olmaz tabiki gidip mesaj atsam kabul etmese üzülmem. bu onu sevmeyeceğim anlamına gelmiyor aşık olcam belki ama emek vermedim daha doğrusu veremedim olay sırrı biraz burda. @bitmishaziran

o kadar garip ki. acıma duygusundan her zaman nefret etmisimdir. kendime acımak istemiyorum ama o kadar çabadan sonra elinde birseyin olmaması inan acınası bir hale sokuyor insani. 4 senelik bir iliskim bitti defalarca aldatildim sonra toparlanmaya calistim. guvenmek oyle kolay da olmuyor. 4 senelik olan iliskimi 5 haziranda bitirdim ve tam bir sene sonra ayni gun hayatima sevdigim adam girdi. bu resmen kaderin cilvesi mi bilmiyorum. bak bitti ama hayirlisini sana ayni gun yolluyorum gecen sene uzuldugun o gunu hayatina daha cok sevebilicegin birini yollayarak seni mutlu ediyorumdu sanki bu. ve gercekten nasil sevebilecegimi o ogretti bana. suan oyle bir sevgi ki. gelmese bile donmese bile icimdeki sevginin verdigi huzurla gulebiliyorum. soruyolar ya nasil dayaniyorsun nasil bekliyorsun nasil sabrediyorsun diye beni ayakta tutan ona olan sevgim inancı nerden buluyorum bilmiyorum. ama hep şuna inandim eger bunca olaya ragmen hala icim huzurluysa diyorum belki yine gelecegi icindir allah icime su serpiyordur. diger bekleyislerim hic boyle degildi cunku donmez gelmez beklemem derdim. bu sefer cok farkli anlamlandiramiyorum tarif de edemiyorum. bir suru sey soylemek geliyor icimden ama ne kadar anlatsam da hissettiremem ki birilerine hislerimi. oyle uzun uzun konustum bende. aşık olmaktan korkma aşktan korkma hayat gercekten sevince güzel. vardır ayrılıklarında bir nedeni belki daha sıkı sarılabilmek icindir.. @foreveralone

hayatın anlamını aramaya baslamissin :d açıkçası ben gulumserim tabi karşımdaki insana bağlı tramvaya binince karşıma oturan insani gozlemleyip olumlu bişey hissettiysem gulumsuyorum :)