aşırı utangacım gençler. bunun çözümünü bulamadım malesef. derste sunum yapmam gerekiyorsa o gün okula gelmiyorum mesela. kaybolduğumda kimseye 'burası neresi' demedim, dolayısıyla da aynı yerde defalarca kaybolurum genelde. tramvayda ne kadar az kişi o kadar iyi diye düşünerek durakta bir buçuk saat beklemişliğim var. hatta sınıfa herkesten 1 saat önce gelir kimse yokken yerime otururum. başıma silah dayasalar tanımadığım insana 'meraba' diyemem. peki arkadaşlarım var mı? var, hemde çok. ama hepsi onların yanıma gelip konuşmasıyla oldu. aslında insanlarla çok iyi anlaşabilmeme rağmen asla ilk adımı atamam. biri benden hoşlandığını söylediği zaman kendimden uzaklaştırmak için elimden geleni yaparım, çünkü kendimi biliyorum çocuğun gözlerine bakamıycam ikimize de zehir edicem günleri. zaten bu zamana kadar hiç aşık olmadım,bişeyler hissetmediğim kişilerle de sevgili olmak prensiplerime ters olduğu için hepsini reddettim. lisede 4 okul değiştirdiğimi, üniversitede omünün 3.okulum olduğunu söylemiştim. bu yüzden aslında insanlara daha alışkın olmam gerekirken daha fazla içime kapandım.İstemsiz bir şekilde insanlardan kaçıyorum. dedikodumu yapanlara demek istediğim; hayır arkadaşlar "kendini beğenmiş, havalı, burnu havada,erkekleri yanına yaklaştırmayan, kimsenin yüzüne bakmayan" bi kız değilim. utangacım, o küçük beyninize sokun bunu.

bence biraz rahat ol konuştuğun ve konuşacağın kişilerde senin gibi insan sonuçta senden fazlası yok doğal olmaya bak kimseyi kafana takma hakkımda ne derler diye düşünme o an ne yapmak istiyosan onu yap çekinme.. en önemlisi kendine güven çünkü ailenin arkadaşlarının eğer olursa sevgilinin hatta seni tanımayan insanların bile senden beklentisi olacaktır ve sen bunu yapabilirsin inan kendine dostum

tatlı tatlı gidiyordun en sonra canavara dönüşmüşsün :) öneri felan isteyeceksin sandım ama sen gayet kendini kabullenmişsin gece gece bugda kaldım.

emin ol yaklaşık 4 yıldır bununla mücadele ediyorum. henüz bir adım ilerleyemedim. halbuki bunlar için sebebim de yok ama böyle kabullenmek lazım lazım, teşekkür ederim :) @anonimcurly

cadı ruhum premsesliğe izin vermiyor kusura bakma 😂 @mimarlique

@yerdekigokyuzu aklıma direkt lisedeki yakın arkadaşım geldi. aşırı espirili ve hayat dolu biri ama tam olarak senin dediğin gibi tanımadığı insanlara çok uzak. bir keresinde otobüs kartında para olmadığından icin evine kadar yürümüş yaklaşık bir 15km. oysa otobüse binip cebindeki bozukları birine verip ona da kart basmasını isteyebilirdi çünkü herkes böyle yapıyor burda. okulda da proje için tahtada konuşmak yerine düşük almaya razı olmuştu. dostların onlardan başka kimseyle konuşmadığın için kendini özel hissediyor ama biryandan da senin geleceğini düşünüp senin için üzülüyorlar galiba çünkü ben öyleydim. sizi tanıştırsak mı ne😁

yardım ede biliniyor mu yoksa ? kendini düzeltmeye çalıştın mı hiç ? böyle hayat çok zor olur

biz o beyle bi tanışalım kendimi gördüm, o kart olayı bende de var tam 2 saat babamı bekledim kart getirsin diye 😂 evet arkadaşlarım da senin kadar düşünceli hiç yalnız kalmıyorum allaha şükür :) @kadraj

ben kendimi düzeltmeye çalışıyorum @anonim_bayan ama olmuyor, insanlardan o denli kaçıyorum ki tam 2 aydır hiç dışarı çıkmadım.