etrafıma ördüğüm o kadar kalın duvarlarım var ki. bir insanla gerçek anlamda samimiyet kurmam aylarımı alıyor. karşımda ki kişinin güvenine henüz inanmıyorsam beni tanımasına müsade etmem,sırlarımı,hayatımı ortaya dökmem. hayatıma kimse kolay kolay dahil olamaz. bu durum beni tanımayan insanlar tarafından egolu ,soğuk gibi sıfatlarla yorumlanıyor. ama tanıdıklarında bakıyorlar ki egonun e si yok. bu benim kendimi koruma yöntemim. daha az üzülüyorum, daha az kırılıyorum. birisi bana yanlış yaptığı zaman onu hemen silebiliyorum. İnsanların ikinci hatalarını beklemeden hayatımdan çıkarıyorum. çok da iyi oluyor bu,kendimi yıpratmıyorum. ama bazen de o kalın duvarların arkasında yalnız kaldığımı hissediyorum. ' az insan çok huzur' diye bir söz var. doğruluğuna kimi zaman katılıyorum hatta çoğu zaman. bazen de sarmıyor. aynı insanlardan sıkılıyorsun, hep aynı sorunlarla karşılaşıyorsun. hayatıma aldığım insanlara bu kadar seçici olmasam,herkesle hemen kanka olsam,çevrem genişlese diyorum ama içimdeki kendimi koruma güdüsü bana engel oluyor. şimdi bu yazıyı okuyanlar bu kız ne istiyor? diyorlar eminim 😂😂 İnanın ben de bilmiyorum. neyse siz bana takılmayın 🤑🤑

seni cok iyi anlıyorum ve bu şekilde olması gerektiğini düşünüyorum.ben de öyleyim ama sadece bir kereye mahsus bu durumu değiştirdim geçmişte ve hala acısını hissettiğim şeyler var çünkü sonuç hüsran oldu.bunun üzerine o duvarlar daha da kalın oldu bu var işte bir de.

bende öyleyim fakat artık aynı ortamda bulunsam da gülüp eğlenmeme bakıyorum dost dediğim birkaç kişi dışında belli şeyleri anlatıyorum sadece. dediğin gibi çok yalnız oluyor insan en orta yol bu benim yaptığım gibi bence. bunu da dene bi derim

anonim yaşadığın kötü olmuş üzüldüm ama o duvarları kalinlastirma 😔

@mavis tam olarak benim yaşadığım da öyle. dostum 3 - 4 kişi var onlarla yakınım diğerleri ne mesafeliyim