lisede gruplar ve liderleri olurdu. yani grup üyeleri bunu pek kabul etmezdi ama illa biri daha baskın olurdu. sonradan fark ederdim ki grup üyeleri iyiden iyiye tek tipe dönerler, aynı konuşma tarzına falan sahip olurlardı. ben buna deli oluyordum. özenmeyi sevmem özenilmekten de nefret ederim. İyi bir şey de olsa birinin bana benzemeye çalışması hakikaten sinirime dokunur, soğurum bildiğin. lisedeyken hep böyle normal dışı, eyvallahsız tiplerle arkadaş oluyordum o insanlar beni mutlu ediyordu çünkü baştan aşağı kafalarına görelerdi. herhangi bir kaygı taşıdıkları falan da yoktu. mis gibiydi valla tabi çok kalıcı dost olamazsın onlarla 😁 görsek selamlaşmayız.. her neyse kendine has bireyler görmek dileğiyle iyi geceler ✋ (anlatımı düşük bir yazı oldu ama idare edin)