İçini dök yazıyordu bende dökeyim ozaman ailemle aram kötü. kötü derken ailem var mı yok mu bilmiyorum. 5 yaşından beri babam denilecek heriften dayak yedim ki tek bi tokat değildi emin olun kan kusturuyordu. bu böyle 13 yasima kadar sürdü sever beni diye bekledim. olmadı ve evden kaçmayı düşündüm ki ama yapamadım liseye başladığımda hafta sonları onun zoruyla sanayide çalışırdım bide ustadan dayak yerdim çünkü o beni oraya bırakmadan önce döv hergün dedi çok acı çektim lise 2 bitti ve yazın tekrar sanayiye götürdü beni sonra gitti kaçtım oradan eve gitmek istemiyordum çünkü acı çekmek istemiyordum kimse yardım etmezdi ama yinede o eve gitmek istemiyordum ve sokakta kalmaya karar verdim. İlk gün öyle bir attı ki içimdeki o yürek yakalanirsam yiyeceğim efsanevi dayağı mi düşüneyim yoksa torbacinin beni bi güzel bicaklamasini mi gerçi her türlü ölecektim sokakta kaldım ve alışmaya başladım sokak jargonu sokak ağzı argo şeyler öğrendim dostluklarım oldu ve harbi çocuklardi bu zencilik ne alaka derseniz grafiği öğrendim öğrenirken bulaşmış olmalı neyse çok uzattım yani bi sokak çocuğu gördüğünüzde canavar görmüş gibi davranmayın harbi çocuklardır hayatın sevmediği çocuklardır onlar buna rağmen gülmesini bilen çocuklardır en önemlisi dostlarımdır....

ağladım okurken

vay be

peki simdi ne yapiyorsun???

allah yardimcin olsun kardeşim

şuan okuyorum herşeye rağmen okuyorum

sağol kardeşim

hangi fakülte

turizm

verdigin ders icin tesekkurler başarılar dilerim yolun açık olsun