herkese merhaba konuya nasıl başlayacağımı bilmiyorum. ankarada iken evden çıkar çıkmaz telefondan veriyi açardım en fazla 5 dakikada bi ya mesaj gelir bildirim gelir veya birisi arardı kaç kere arabada bu yüzden kaza yapıyordum bir aydır samsundayım ve artık telefonumda veri diye bir yerin olduğunu unutmaya başladım. ankarada her türlü ortamda bulundum çevremde bir o kadar genişti, merkezi yerde oturdum ankaranın en iyi merkezi okullarında okudum, bütün mekanlarda az çok tanıdık edindim. seyyar köfteciden tutun en lüks kulübe kadar. şimdi diyeceksiniz eee bizene egonu tatmin edecek yer burasımı diyeceksiniz. evet haklısınız. ego yapmak gibi bi niyetim yok artık birşeyleri sizlerle paylaşmak istiyorum. çoğu arkadaş çok yanlızım çok sıkılıyorum param bitiyor mutauzum diyorya onlar çok şanslı hayatı hızlı yaşamak çok fena birşey yolun sonu ışıklı değil bildiğin çıkmaz karanlık bir sokak. yapacak olduğun veya yaşamak istediğin herşeyi yaptıysan 22 yaşında sevgili olsun ailen olsun maddi olarak olsun herşeyi hızlı tükettiysen hayattada bi anlam bulamıyorsun. buna psikiyatri de ne diyorlar bilmiyorum ama kendimi tükenmiş hissediyordum ta ki samsuna gelene kadar hayatımda doğru düzgün otobüse binmeyen arabasız çıkmayan ben r11den zevk alıyorum. (çok samimiyim) telefonumu artık hiç kullanmıyorum ve en güzelide kimseyi tanımıyorum kimsede beni tanımıyor. çok uzattım biliyorum son olarak herşey zamanında güzel, herşeyi zamanında yavaş yavaş sindirerek yaşayın. kendinize çok iyi bakın eyvallah.

okuduğum samimi iç döküşlerinden birisi bu metin, böyle senin gibi insanlar evet çok çabuk yaşamış belki ama sonrasında kendine hayatında çeki düzen verebilecek kapasiteye geliyor buda olayın iyi yani bu yönden bakıyosun sende sanırım, 'r11de gözü kız aramayan bi erkek görürsek sen diyelim o zaman' hadi buda tebessüm et diyeydi selametle 🙋😊

eyvallah.

oha yalnız değilmişim yaşasın be sonunda .