çürüsün yalnızlığım. bazen pek bi memnun olurum yalnız olmaktan. bazense ıstıraplı bi hastalık gibi oluyor. geçmeyen bi ağrı gibi... bazı zamanlarda etrafımdaki çok bilmiş, kendini beğenmiş, kibirli kimselerden uzak kalmak için iyi bi araç haline dönüşüyor... hangisinde karar kılsam bilemedim.. yalnızlığımı bi kenara atıp insanlar arasına tamamen girsem sevilmezmişim gibi bir de . 😳 sevilmemek mi daha kötü yalnızlıkta kaybolmak mı? kayboldum gitti. selametle...✋