bugün beni üzen bir bilgi aldım.İnsan üzgün iken etrafında kimseyi istemiyor. sahili gezmek istedim içimdeki sıkıntıdan bir parçada olsa uzaklaşabilmek için ama vazgeçtip kitapçıya gittim. şöyle bir baktım pek kimse yoktu. ama dikkat edin mağazalar cafeler tıklım tıklım. neyse biraz gezindim üst kata çıktım şiir kitapları arasında buldum kendimi. 2 şiir kitabı aldım. ne zaman kitap alsam sebepsiz mutlu oluyorum ama o an mutlu değildim. yurda geldim biraz dinlendikten sonra aldığım kitapları karıştırmaya başladım. en sevdiğim müzikleri açıp kahvemi de ortak ettim geceme. mutluluğu o an hissettim bütün yorgunluğum gitti. bir süre sonra şairin cümleleri arasında kaybolduğumu hissettim. kaybolmaktan keyif aldığım en güzel yer kitaplar ve müzikler. bazen uzun süre ayrı kalıyorum kitaplardan. haftalarca müzik dinlemediğim oluyor. arada böyle olması daha iyi diye düşünüyorum. özlem duyuyorum daha hevesle okuyorum daha hevesle dinliyorum. şu an yağmur yağmasını isterdim ortama biraz romantiklik katardı :) öyle işte arkadaşlar. sözlerimi bitirirken sizlere loreena mckennitt in dark night of the soul şarkısını dinlemeyi öneririm. huzurlu geceler.

@ikizler İnsan kendini çözmeye başlayınca fark ediyor nelerden zevk alıp almadığını. :)

@ikizler çözme çalışmalarım bazen ne kadar acı verici olsada ileride daha farklı bi hayat yaşayabileceğimi düşününüp daha çok hırslanıyorum. ne kadar zor olsada en azından istediğim hayat icin çaba sarf edip, yeni amaçlar peşinde koşmaya çalışmak mutlu ediyor beni :)