şu an sadece oturup bekliyorum ve neyi beklediğim hakkında hiçbir fikrim yok. ne düşündüğüm ne yapacağım hakkında da bir fikrim yok. bi arkadaşa gel oturup bi çay içip iki muhabbet edelim demek istiyorum ama bu sıralar her biri ayrı alemdeler. ve genellikle konuşulan konular hep ilgi alanım dışında oluyor. şu an başka şehirde bulunan arkadaşlarımı cok özledim. onlarla çok farklı bir iletişimimiz vardı. farklı görüşlere sahip olsak bile çok güzel verimli muhabbetlerimiz olurdu. dinden, ilimden, bilimden, edebiyattan, güncel olaylardan, hayattaki amaçlarımızda konuşur, geleceğe dönük planlar yapardık. ama şu an etrafimda pek öyle insan yok herkes günü birlik yaşıyor belli bi amaç yok. ve bende gün gectikçe amaçsızlığa doğru gittiğimi hissediyorum. geçen günlerimden verim alamıyorum. dönem neredeyse bitmek üzere ve ben bu yarım dönemde de olsa kendime ne kattım diye düşünüyorumda sadece bir hiç. en çok boş zamanlarımın olduğu bu dönemin en verimli geçmesi gerekirken bomboş geçiyor. nereden ve nasıl başlayayım bilmiyorum ama artık birseyler yapmam gerek. hayallerimiz hayal olarak kalmasın arkadaşlar. bu hayatı bir kere yaşayacağız en azından hakkıyla yaşayalım. yaşlandığımız zaman geriye dönüp baktığımızda dolu dolu bir geçmiş bırakalım. genç olmak büyük bir nimet bunun farkında olup yaşamlarımıza daha iyi bir yön verme ümidiyle..

mesela ne yapmalıyız? bunu yaparsak dolu dolu geçmeye örnek vermiş oluruz dediğin şey nedir?

@alpheratz her insanın hayalleri zevkleri istekleri farklıdır. bazıları fikirlerini daha cok insana ulaştırmak için kitap yazmak ister, bazıları son derece donanımlı bir öğretmen olup çocukların daha iyi yetişmesi gelismesi icin uğraşır, bazıları dünya turu ister ve bunun için birimkim yapmaya baslar yabanci dil öğrenmeye çalışır, bazıları yardıma ihtiyaç duyanlar icin farklı fikirler üretip hayata gecirmeyi amaclar. kendimden örnek verecek olursam şu an ki bölümümü hevesle okumuyorum. iyi bir bölüm olmasına karşın amaçlarıma isteklerime uygun değil. geç de olsa fark ettim. okulu bitirip işe başlayınca istediğim bölümü okumaya çalışıp, yurt dışında bu alanda gelişmeyi amaçlıyorum. belki yıllar gectikce daha farklı şeyler düşünürum belki hic bunlari yapacak imkanimda olmaz ama en azından hedeflerimin olması beni hayata bağlıyor.

benim bu düşüncelerim lisede biraz biraz başladı. liseden sonra tekrar hazırlandım artık o dönemler fikirlerim oturmaya başladı. bu senede ikinci senem. birinci sınıfta alışma süreci yeni şehir yeni arkadaşlar derken pek kendime vakit ayıramadım. kendime vakit ayırdıkça da yeni bir ben bulmaya başladım. bende buralarda kalıcı olmak istiyorum :) çünkü buraya yazınca rahatlıyorum tanımadığım insanların fikirlerini görüşlerini bilmek hoşuma gidiyor. burada yeni olduğum icin yavaş yavaş alışıyorum. teşekkür ederim umarım bir gün toplu olarak buluşup güzel muhabbetler kurabileceğimiz zamanlar olur.

ben de aynı şeyleri yaşıyorum. maziyi özlemimden hemen hemen her gün arıyorum eski arkadaşlarımdan birkaçını, ailemi.. çevremdeki İnsanlar samimiyetsiz, kendi aleminde yaşayan, amaçsız. bu durum beni de yalnızlığa itiyor. üniversiteye yeni geçtiğim için desem, 4 yıl yurtta kaldım lisede, alışkın sayılırım. bende bir çıkmazın içerisindeyim ama anlayamadım..

@ucandepiq ne olursa olsun yinede bu kadar karamsar olma. zamanla umarım daha iyi arkadaş grupların , samimi dostlarin olur. bence amaçlarını belirle ve bu yönde hayatına devam et. en azindan birseyler icin çabalamak bu ruh halinden seni çıkaracaktır. İnsanlar sana birseyler katmasalar bile sen onları aydınlatabilirsin.