İnsanların sevilmek istemediğini görüyorum. sevilmemek için elinizden geleni yapıyorsunuz. yazınca değişmiyor konuşunca değişmiyor e ciğerimi de söküp atamıyorum ki ah keşke yapabilsem. saatlerce günlerce yürümek istiyorum hayır kaçmak istemiyorum gücüm bitene kadar yürümek sadece. yoruldum anlatabiliyor muyum? onca doğrunun arasından en yanlışı sevmekten yoruldum. en yanlış olmanızdan yoruldum. uzaktan bile sevilemiyorsunuz. o kadar bağırıyorsunuz ki duymamak mümkün değil 'ben haketmiyorum beni sevme bana yaklaşma' diye. karaktersizliklerinize kılıf bulmaktan, aslında iyi biridir demekten, özünüzü görmeye çabalamaktan da yoruldum. kalıptan ibaretsiniz ve kalıp arıyorsunuz ruh değil. sizin yaşamaya devam ettiğiniz dünyada daha fazla devam etmek istemiyorum, erken yaşta ölmeyi diliyorum.

sevilmekten ve sevmekten korkuyoruz çünkü. öncelikle hayatın anlamının ne olduğunu bulmamız lazım. hayatın anlamı sevmek sevilmek midir? aslında kimse karaktersiz değil hepsi bir yaşayış biçimi hepsi bir tür. postunun içerisinde geçen en yanlışı sevmek kavramı da senin sevilmek istememen bir bakıma. eğer istediğin şey gerçekten sevilmek olsaydı en yanlışa gitmezdin. sen sadece sevmek istiyorsun. çünkü insan çalışmadan yapamaz. boş duramaz. eylemsizlik durumu insana psikolojik hasar verir. tıpkı sigara gibidir sevmek. sigara içmem, insan sevmem. psikolojim yok. İyi geceler.

pes ediyorum,pes ediyorum,pes ediyorum... (cesur'un babası) :) yazını çok beğendim ama sevgiden çok saygı duymak gerekir.

haklısınız arkadaşlar