"yalan bu dünya yalan" diyen müslüm father reisi saygıyla andığım bir geceye daha sa.
saat 03:56
kaç zamandır konuşmadığım liseden beri beraber olduğum bir arkadaşım ile buluştum dün. biz hep 3lü takılırdık. lisede bizim arkadaşlığımız hep konuşulurdu. ama üniversiteye başlayınca dün buluştuğumuz arkadaşım ile aramız istemsizce açıldı. çünkü sevgili yaptı. bizi ikinci plana attı. halbuki zamanında onun için nerdeyse bıçaklanacak kadar mevzu yaşamıştık. neyse bu bana baya koydu. ne ben aradım ettim ne o aradı. samsun'u yazma amacımız ayrılmamaktı. beraber olmaktı. ama o öyle yapmadı. ben silmistim hayatımdan derken dün diger arkadaş buluşma ayarladı. İki gözüme geçtik. tabi masa kurulunca her şey ortaya döküldü. meğersem babaannesini kaybetmiş. kimseyle görüşmüyormus. kendini eve kapatmış. sevgilisiyle bile arası bozulmus bir ara. bunu duyunca neden söylemedin dedim. bunu nasıl söyleyebilirdim dedi. haklıydı.
ben hep onu suçlarken aslında kendime hic toz kondurmuyordum. aradığımda hep neden aramıyon diyip küfür ediyodum. ama hiç neyin var diye sormadım. yada akıl etmedim. her neyse bunu duyunca kendimden utandım. nerdeyse 1 ay olmuş kaybedeli. ama ben yanında olamadım ve üstüne onu suçladım. dicem şu ki önyargılardan vazgeçmek lazımmış. bunu anladım. ölümlü dünya. yarına cıkacagımızın bile garantisi yokken kalp kırmanın veya soğuk davranmanın yan geçmenin saçmalıktan başka bir şey olmadığını öğrendim. hayatım hep böyle geçti zaten. hep kötü bir olay yaşayıp ders çıkardım. tecrübe edindim. buda bana bi ders oldu.