gençler gençler.... memlekette uzun süreli bir tatil yapmayı düşünüyordum. buraya geldim geleli bir şeyler farkediyorum. neden özlemediğimi? neden kendimi bir yere ait hissetmediğimi? bir sürü neden sorusuna cevabım işte tam olarak böyle zamanlarda var oluyor. ne aşk ne ihanet ne yalan ne de ölüm... hiç biri yıkamadı. beni yıkan, yaralayan tek şeyin annem ve babam olduğunu buraya geldiğimde anlıyorum. şimdi burda salak saçma ailevi dertlerimi anlatıp sizide baymayacagım. merak etmeyin sorun yok 😂 zaten ben alıştım artık. üzülmüyorum. sevgisiz ve yalnız oluşuma. sadece uzak durmam gerekiyor. çünkü onları çok seviyorum. bana yaptıklarına rağmen ailemi o kadar seviyorum ki. benden uzakta olduklarında canımı yakmıyorlar. en iyisi uzak olmak. ki zaten hayatta da böyle değil miyiz? İnsanlara belli bir mesafede durmak lazım. fazla yakın olmak zarar veriyor.
İnançlı bir insanım. bazen öyle doluyorum ki. göğsüm ortası acıya acıya ona sığınıp dualar ediyorum. fiziksel bir acı bu. gerçekten hissediyorum. canım yanıyor. öyle içten ediyorum ki. dert yakinmıyorum mızmızlanmıyorum. ama artık bir şeylere dur demek istiyorum. burda biri var babasına hiç sarılamamış biri. belki kendini tanır. onun hikayesini duyduktan sonra babama sarılmam gerektiğini düşündüm. olmuyor abi olmuyor. İnsan o yakınlığı göremeyince yapamıyor bir şeyleri.
neyseeee... bazen diyorum ki kendime. bu dünyadan fazla bir şey bekleme çeyrek. bir şeyleri abartmada, büyütme. allah biliyor ya. hepimiz içimde fırtınalar koparken mutlu değil miyiz?