23 nisan. çocukken her 23 nisan sabahı kahvaltıdan sonra annem ve babamla stada giderdik. kutlamaları izlemek için. öyle değişik bir heyecan olurdu ki içimde. bugün benim bayramım derdim. o gün annem bana istediğim dondurmayı yiyebilecegimi söylerdi. ya da istediğim herhangi bir şeyi alabileceğimi. 😊 anlamlı bir gündü benim için. liseye geçince erkek kardeşim için anlamlıydı 23 nisan şenlikleri. 😊😊 bugün küçük yegenlerim için çok üzüldüm. biri 10 yaşında diğeri 7 yaşında... bugün onların bayramı olmalı aslında. sabah uyandım baktım kimsede bir heyecan yok. yani yengem ve abimde bu konuyla ilgili hiç bir değer yok. çocukların kaçırdıklarını gördükçe daha da üzüldüm. bende baktım kutlamalara götüremiyorum. dedim bugün 23 nisan sizin gününüz! hadi en çok neyi yapmak istiyorsunuz, söyleyin onu yapalım dedim. cebimdeki paraya kadar düşündüm. ne deseler yapacaktım. ne dediler biliyor musunuz? öyle temizler ki. duyunca hayret ettim. çocuklardan öğrenmeliyiz insan olmayı. slime yapalım dediler. düşünebiliyor musunuz? şuan duygularımı anlatamıyorum. ama öylesine mutlu oldum ki. mutluluğun maddiyata bakmadığını onlardan öğrendim bugün. oturduk. saatlerce güldük, eğlendik, kirlendik ve başarısız olduk. onların gözlerindeki mutluluğu görseniz başkaydı. bambaşkaydı. bir çocuğa emanet edin gününüzü. gerisini o halledecektir.