şimdi size bir melekten bahsetmek istiyorum. her zaman gittiğim sahile yine gittim. arkadaşımla sohbet muhabbet derken. bir çocuk etrafımızda koşuyor. bize bakıyor, gülüyor. çocuk dediysem rahat 14 15 var. ama o bir melek. hani şu gözleri çekik ve kocaman olan, sarışın,sevecen, insanlardan eksiği değilde bir kromozom fazlası olan melekler var ya. heh onlardan sadece bir tanesiydi. ne zaman bize baksa gülümsedim ona. etrafta hiç gelincik olmamasına rağmen. nerden bulduysa koparıp yanımızdaki banka bırakıp. arkamızdaki bir banka oturmuş. bizi izliyor. biz kalktık ordan. ona baktım. bir bize bakıyor bir çiçege. oyle üzgün bakıyor ki. sanırım almayacağımızı düşündü. döndüm aldım. ona baktım, gülümsedim. öyle utangaç, öyle mahcup bir ifadeyle başını öne eğdi ki. o an kocaman sarılmak istedim ona. gözlerim doldu. ne kadar sulu gözüm dimi? benim en sevdiğim çicek yoktu. hepsini severdim. ama ben anısı olan şeyleri severim. o günden itibaren en sevdiğim çicek bahar aylarında açan ve yaza girdiğimizde kaybolan gelincik çiçegidir. 😊