içimde bir şey biriksin istedim. o yüzden düsünme zamanı tanıdım kendime biraz. sonuç ne mi? sanırım annemin benden beklediği şeyin benim kendimden beklediğimden birazcık fazla oluşu... bunu nasıl anladım biliyor musunuz? hemen anlatıyorumm.
bilindiği üzere çeyrek staja başladı. tabi bilmeyen varsa ögrensin yani. her sabah 6 buçukta itinayla kalkıp 7 buçuktaki servise yetişip bütün gün laboratuvarda numune analizi yapıyorum. bugün 4.gün evet. şuanlık seviyorum sanırım bu işi. ama her sabah 6da kalkmak ve 4e kadar zamanını çalışarak geçirmek ne bileyim abi ya. benlik durumlar değil. sanırım ben çalışmam ya 😂😂 şaka bir yana gerçekten mesleğimi sevdiğimi farkettim. henüz bir işim yok ama olsaydı. sanırım işimide severdim. ve şuan ofisten yazıyorum. bana masa bile ayarladılar. birimin en genç çalışanı olarak keyfim yerinde. ha birde para verseler bal dök yala resmen. para yok tabi. çok üzücü. neyse asıl konu şu. annem bir gün beni aradı. tam o sırada toplantıdaydım. ve annem otomatik mesajlardan 'toplantıdayım'ı gönderdim. eve geldiğimde bana ne dedi biliyor musunuz? şimdi tam cümleyi yazıyorum. "bana o mesajı attın ya öyle hayaller kurdum ki. başarılı bir mühendis olmuşsun toplantılar yapıyorsun falan..." dedi ama öyle hevesli ve mutluydu ki. ne bileyim ben kendimde bu heyecanı ve başarıyı göremezken annemin bunun üzerine hayal kurup yaşaması beni hem üzdü hemde güven verdi. ve sanırım bu fazla güven alarmdan 1 buçuk saat önce uyanmama ve 6 da evden çıkıp 7deki servisi beklemeye gitmeme sebep oldu bu sabah. sonra eve geri döndüm. işe bir saat önceden gitmeye çalışmak niye?? gerçekten bunu neden yaptım bilmiyorum. saatleri karıştırdım galiba. bunuda durağa gittigimde alarmın çalmasıyla anladım. yani teknik olarak uyanmam gereken saatte sokakta oluşum. durumu farkettiğim anda katıla katıla gülmem. annemin benle dalga geçişi. ne sabahtı ama!! ki ben alarmda 1 dakikanın hesabını yapan biriydim. kendine gel çeyrek!!