öncelikle herkese selamun aleyk. bugün hayatım boyunca çaresiz kaldığım anlar top3 listesini zorlayacak bir olayı anlatıcam. dersten çıktık. @designer ile çaylanıyoruz. boğazım gıcık yaptı diye aldım bir sürü pet şişe boğazım tıkandıkça içiyorum. e o kadar su içmeye gel zaman git zaman tuvaletim geldi ama gitmeye erindim. dedim olum tutarsın nolcak. bindim r11'e. e güzel bir şeyim yok. indim, bindim tramvaya ama ben gidiyorum yavaştan. neyse dua ediyorum tutarsın oğlum aslansın oğlum yaparsın oğlum... subhanallah o nedir? milim kıpırdayamıyorum. dedim bu böyle olmayacak .daha çobanlıdayım meydana öpsen dayanamam. kafamda planı kurdum. belediyede inilecek, yeşilyurda gidilecek... bak bak çok zekiyim. dedim oh rahatız. *dın dın dın* *atakum belediyesi* sesi. çok güzel. ayağa kalktım, adımı attım. bismillahirrahmanirrahim! o nedir yarabbi. bir ağrı. bilimsel olarak idrar torbamızın %30 u dolunca çişimiz geldi sanırmışız ama ben kesin fullemişim off. ulan minik minik adım atıyorum daha duraktan çıkamadım. bilirsiniz o kız yurdunun yanından yeşilyurta inen yolu. o yolu hayatta gidemicem belli oldu.
gitmeyi bırak daha duraktan çıkamıyorum. allahım dedim beni neden bu durumla sınıyorsun. ciddiyim ama gülmeye başladım. etrafa bakınıyorum bir yer var mı diye dükkan işyeri vs. köşede bir işyeri gördüm. adam kapatıyor. içimden yetişmek istiyorum ama fiziksel olarak imkanı yok. sanki karabasanlı rüyadayım. abi dedim sanki böbreğini istiyorum adamdan öyle bir ses tonum var. dedim abi ya aç kapıları gireyim ya da beni göm şuraya bir rezillik çıkmasın. surat ifademi görünce dedi işte açarım kapıları hazırım dünden. mutlu sonla bitirdim sonuç olarak. trajikomik bir olaydı. 20 metre yolun gözümde 20 km ye çıktığı bu küçük anımı size erinmeyin gidin çişinizi yapın sonra rezillik çıkmasın diye anlattım. kanalıma abone olmayı unutmayın

nereye gidiyoruz böyle yerebbim