ders çalışmam gerek canım istemiyor. test çözmem gerek canım istemiyor. abur cubur yiyip dizi film falan izlemek istiyorum ama bunu yapınca da vicdanım acıyor. vicdanım acımasın diye biraz derse bakayım diyorum ama o anda da çalışmamak için her şeyi yapıyorum. saçma bir döngünün içine girdim. bir tek ben mi böyleyim acaba? okulda çalışmaya teşvik edici yerlere gidiyorum ama bu seferde telefon elimden düşmüyor yine çalışamıyorum. kalabalıklar içerisinde her şeyin bi anda soyutlandığı ve kendime odaklandığım o anları çok severim mesela onu da yapayım diyorum yine olmuyor mutlaka bir arkadaş gelip muhabbet başlatıyor yine dalıp gidiyorum hayata. kendimle savaş veriyorum ama çalışmak için mi çalışmamak için mi henüz bunu bile çözemedim.