odamın kapısı bozuk.pencereyide açınca kafasına göre açılıyor ve kapanıyor.İlk başlarda çok korkutuyodu.ama artık açılınca kapatma gereği bile duymuyorum çünkü kapanacak biliyorum.hayat hep böyle işte kötü şeylere öyle bir alıştırıyor ki artık o duruma hissizleşiyorsun.