ince zevkleri olan ve yaşamını bunlara adayıp tecessüsle geliştiren insanlara, seslerin dilini bilen, bir çiçeği kokusundan tanıyan, yaşamını güzel renkler ve kelimelerle bezeyen incelikli insanlarla dolu bir yaşama özeniyorum.
tüm bu çirkinliklerden sıyırabilir mi insan kendini ?

bir sabah siosepol köprüsü' nde, zayende' nin suları taşır mı yüzümüze rüzgarı dersin ? belki, küba' da çillerim çoğalırken, parmaklarımı okşar deniz... ramon'u anımsa, onunki gibi yükselir ruhumuz bu çöplükten. hangi toprağı dilersen, onun kucağında bulursun kendini. tanrının başı bizim gibilerle derttedir bilirsin, cehennemde bile eğretidir cüretimiz.

'sen onu bırak da' diye başlayan kaç çift göz öldürmüştür hayallerimizi şimdi ? 'ben' diye başladığımız her satır 'biz' diye bitiyor , insan kalemini dahi kalabalıklaştırmadan edemiyor görüyorsun. kim bu sen diye sorma. sen sensin belki,belki benim,belki aynadaki..

sen onu bırak da, bu şarkı çok güzel.