dün plastik cerrahiye uğradım. doktor tahminimce 3 yaşında olan çocuğun elindeki sargıyı açıyordu.o sırada beni çağırıp yardım etmemi söyledi. bir yandan yardımcı olmaya çalışıp diğer yandan küçük çocuğu izliyordum. son sargı bezini de açınca şöyle bir tepkiyle karşılaştık "aaa parmağımı neden aldın geriye 9 tane mi kaldııııı" annesi dayanamayıp ağlamaya başladı çocuk ise parmağının alınmasına şaşırmaktan başka bir tepki göstermedi çünkü o sırada yapabildiği tek şey annesi ağlamasın diye "canım hiç acımıyor kiiii" demekti.böyle anlarda asla tepkisiz kalamıyorum sanırım bu yüzden ölene kadar profesyonellikten uzak kalıcam

benzer bi durumu ben de yaşadım. sıkıntılı işler.

@yolyordam umarım kötü yanlarına olabildiğince az şahit oluruz

profesyonellik bu değil zannımca.. uğraşı alanın ne olursa olsun ‘insan’ kalabilmenin savaşı..

hiçbir şey hissetmemek demiş olsam haklısın robottan farksız olur ama böyle durumlarda ihtiyacı olanın yanında olabilmek için tepkileri kontrol edebilmek gerekiyor @carllucas