küçükken aptalca bir hesap yapmıştım kesin annem 47 yaşında babam da 52 yaşında ölecek diye bir teori üretmiştim ve düşündükçe üzülüyordum ne saçma de mi neyse ki ikisi de geçti o yaşları ölmediler. bir de aklıma sey geldi her sabah uyanıp anneme bakardım hala yaşıyor mu diye uyurken nefes alıyor mu diye bakardım falan kaybetme korkusu sanırım beni işgal etmişti ... bunları değinmişken şunları da değineyim bu yaşıma geldim hiç uzun süreli ilişkim olmadı , yani beceremedim .. artık hiçbir ilişkiye yaklaşamıyor korkuyorum her zaman üzülen taraf olmaktan biktım özellikle son dönemlerde haketmediğim şekilde davranılması... verdiğim değeri alamıyor olmak bunlar çok kötü şeyler. yani kaybetmek ve korkusu peşimi bırakmıyor.. ben arkadaş edinmeyi dostluklar kurmayı çok seviyorum ve sevdiğim insanlardan kötülük görmeye dayanamıyor hemen affedebiliyorum bu durum canımı çok acıtıyor... iç dökmeyeli çok olmuştu biraz rahatladm tşk.

47-52 hariç aynı ben :)

😂 o mevzu zaten saçmalıktı da çocukluk işte @snake

saçmalık değil bir gün sabah kalktığında nefes almıyor olacaklar