neden ve nasil disari cikmaliyim?

bu soruya mantikli bir cevap veremiyorum.neden disari cikmaliyim?sabah gec saatlerde uyuyor ikindide uyaniyorum kahvalti ettigim saat normal insanlar icin aksam yemegine denk geliyor

disari cikmak icin bir amac anlam arzu hissetmiyorum m bedeni uygunken xl ina sahip oldugum yagmurlugumu giyip ezik gibi gorunerek kulakligimi takip yuruyus yapip gelmenin ne amaci ne anlami var ki?bundan sıkıldım.yuruyus yaptigim yerlerin her cmsini ezberledim.

farkli yerlere gitsem yalniz olduktan sonra bir farki, anlami yok, sosyalleseyim desem param yok, arkadas edineyim desem insan sever biri degilim baskalariyla tanisayim desem ugrasicak arzum yok

sanaldaki arkadaslarimla iletisimimde zayifliyor dertlestigim ve cok sevdigim sanal 1 tane arkadasim disinda kimse yok.okuldaki arkadaslarim sadece okuldan ibaretler ki onlarin yaninda ben ben degilim.

tum gunum sosyal medyada siyasi dini tartismalarla trollukle youtube la pornoyla geciyor.bazen gece gec saatlerde tenhada kulakligi takip 45dk 1 saat yuruyus ve parktaki 3-5 spor aletiyle dips falan calismak disinda yaptigim bir sey yok

lafa gelince sanal psikologum herkese moral veriyorum sosyal medyada ask doktoruyum insan iliskilri uzmaniyim asosyallere sosyallesmeyi anlatan hayata kusenleri hayatla baristiran biriyim herkesin zeki sandigi biriyim ama gerceklerim boyle

bir duzene koysam sporu duzenli yapsam her gun aklima gelen binlerce karikaturu video montajini kucuk programlari oyunlari yapip paylasabilsem okumak istedigim ama elime aldigimda zorlamayla 10 sayfasini zor okudugum kitaplarimi okuyabilsem bunlari istiyorum ama en alttaki temel bozuk olunca bunlar olmuyor evde curuyorum tum yaraticiligim hayallerim arzularim yasam istencim eriyor her gecen gun azar azar yavas yavas

tum gun telefon ekranina bakip siyasi tartismalarla haberlerle icimi karartmaktan trollukle aptal aptal eglenmekten kendimi uyusturmaktan baska yaptigim bir sey yok yapmak istesemde param yok yorgunlugum var

olmak istedigim kisi degilim ait olduklarma sahip degilim parcalar uyusmuyrlar bir turlu oturmuyorlar kendim degilim olamiyorum kendimi tanimiyorum istedigim tarzda degilim istedigim seyleri yapmiyorum.hem disimda hem icimde bir hapishanedeyim ve bu hapishaneyle basa cikmak icin tek yaptgim sey kendimi uyusturmak

hayalini kurdugum hayati asla yasayamayacak ve aci icinde olecegim..bundan eminim

cünkü sen bunu seviyorsun inkar etsende böyle

tembelligi mi?aliskanliklarin devam etmesi onlari sevdigimizi mi gosterir

hayır depresif halini

depresif hali sevip sevmemek konusunda gercekten dusundum sadece cikis yolu bulamiyorum parcalar uymuyor aradigim seyi buldugum an bu hapishaneden kurtulacagima inaniyorum ama sorun su ki cikis aramaktan yoruldum ve pes ettim hapishaneden cikamiyorum

pes etmedin cebelleşmek istiyorsun bu arada ne tür filmler izlersin?

aslinda pek dizi film izlemem youtubeta oyun videolari facebookta cesitli gruplarda falan takilirim.bunlarin disinda bilim kurgu-fantastik veya komedi izlerim.guclu bi karakterin gucuyle hukmettigi filmleri severim dogaustu fimi vardi mesrla telekinezi temali.dram falan izleyince cok etkisinde kaliyorum rahat 2-3 gun aklimdan cikmiyor

anladım özelden sana film önereceğim yarın çünkü şimdi uyicam: )

neden? :d nyse iyi geceler

“hayalini kurdugum hayati asla yasayamayacak ve aci icinde olecegim..bundan eminim” bu benim içinde geçerli,moral vermek isterdim dostum ama moralle düzelebilcek birşey olduğunu düşünmüyorum maalesef ama konusmak istersen yazabilirsin dinlerim @iyikalplipsikopat

parcalarin oturmasi insanin kendi icinde ozgur olmasi gerek bunlarda cesaret vereb sozlerle olmuyorlar zaten bu sozleri artik ezberledim.tesekur ederim dusunmen yeter dostum