işıkları kapatıp, ışık yayan her şeyin fişini çekip, kulak dövüp ruh okşayan bir müzikle, halıyla sevişip tavanı izlemeli gecelerden biriydi. ne yazık ki gözleri karanlığa alışıyor insanın, istemese de görüyor. keşke zihnimizin de fişini çekip dinlendirebilsek bazen ve içeri hiç ışık sızmasa. kasımın son demlerinde, bu geceki dostlarımdan birini bırakıp iyi geceler diliyorum