eski sevgilim olcak manyaga nerde ne yaptıgımı yetiştiren arkadaşm sandıgım insan gün olur devran döner

huzurun oldugu tek yer anne yanı canım annem iyiki varsın sırf sen varsın diye çekip gitmiyorum 😍😍

ya benim oldugum yerden uzaklaşıyo insanlık yada ben insan denen varlıga rastlayamadım henüz. çözemiyorum kimseyi kendim de dahil kurulmuş saat misali yaşıyoruz kimse yaşadıgı hayattan memnun degil ama herkes bile bile bu saçma hayatı çekiyo niye kimse düzene karşı çıkamazki anlamam bunları bildigim halde bnde düzene karşı çıkamıyorum o yüzden belki kendimden bu nefretim

peki içimi dökeyim şuraya muhtemelen bni tanıyan biri varsa burda anlar kim oldugumu ama neyse her şey şu aptal üniyi kazanmamla başladı birine tutuldum burda iki sene yedigimiz içtigimiz ayrı geçmedi herşeyim oldu o. sonra ne olduysa oldu beni herkesten kıskanmaya başladı lise arkadaşlarımdan dahi kıskanıyodu artık sonra bi arkadaşım hatta hayatımda onun oldugunu bilen bi arkadaşım bana seni seviyorum diye mesaj atmış bende bunu kendisine söylemiştim görüşmeyi kes onla dedi tamam dedim ne dicem neyse sonra bu arkadaş tekrar mesaj atmış aşkım felan diye bende mesajı silmememişim tabi eski sevgilim mesajı görünce çıldırdı bana tokadı yapıştırdı dinlemedi bile beni bana sen oruspusun adisin şerefsizsin dedi onu aldattıgımı sanıp iki senelik sevgilim bu insanımsı varlık.. neyse ya hikayenin devamı sonraya kalsın..

yarın stajım olmasına mı yanayım sabahın köründe kalkacagıma yanayım yarın için hazırlamam gereken raporlara mı yanayım devamsızlıkta sınırda olmamı yanayım yoksa okumak istemedim halde hala niye okulda olduma mı yanayım .. napayım ya bilemiyorum

artık hiç bi şeyi dert etmiyorum boşvermişligin zirve yaptıgı bi dönemdeyim hayatımda kesin emin oldugum şeylr geçmişim ve gelecekteki ölüm kesinlikle eminim bunlardan sadece emin olduklarımdan korkmuyorum geriye kalanlar ise içimi karartıyo. sanırım çok saçmalıyorum şuanda beni anlamadınız belkide ama olsun buraya yazmak rahatlatıyo azda olsa

sahilde yalnız başına yürüyen bi salak görürseniz o benim insanın hiç mi yakın arkadaşı olmaz niye hep yalnızım böyle bilmiyorum hata bnde de olabilir etrafımdaki herkesten soyutladım kendimi böyle mutsuz ve mal gibi hissediyorum kendimi

bagıra bagıra aglamak istiyorum derdimi paylaşabilceğim kimsem yok arkadaşlarım artık çok uzaklar bana o kadar nefret doluyum ki her şeye nefes almak bile agır geliyo. yaşamk istemiyorum artık.

eski sevgilim sürekli peşimde onun yüzünden bazen nefes dahi alasım gelmiyo. niye bırakmaz ki bi erkek onu sevmeyen bi kızı niye karşılık vermiyorum gör artık ve defol git hayatımdan nolur

ya okulu özledim staj yapmaktan bıktım haftada bi gün okula gidilirmi ya kimseyi göremiyom sevgili yapamıyom okulda be bu nasıl iş