kitap okumayı sevenler için kurduğumuz kitabi samsun grubunu buradan da duyurayım dedim. instagramda @kitabisamsun olarak ulaşabilirainiz.

aylar önce buraya yazmıştım, sevgilimle uzak okuyoruz yakın okuyanlar da birbirinin kıymetini bilmiyor sürekli kavga halindeler, ben iki aydır yüzünü göremezken diye. sevgilim yatay geçiş yaptı omü ye. benim ders saatlerim 8-5 onunki 5-11 adalet mi bu ya yüzümüz gülmüyor

size bugün biraz umut'un hikayesinden bahsetmek istiyorum.. bundan 3 4 sene önce lisenin müzik grubunda gitaristlik yapıyordum. bu grubun kurulma amacı en başından beri aynıydı. çocuk esirgeme kurumuna ziyarete gidip oradakileri biraz da olsa mutlu etmek, eylemek.umut o kurumda tanıştığım bir melek benim.. ben kurumun bahçesindeki salıncakta sessizce oturmuş top oynayanları izlerken uzaktan bana bakan ama bir türlü yanıma gelmeye cesaret edemeyen bir melek. ve tabiki sonunda yanıma gelmiş ve bana hikayesini anlatmaya başlamıştı.
böyle kurumları ziyarete gittiyseniz bilirsiniz, küçükler hiçbir şeyden habersiz oynar durur. biraz daha büyükler farkındadır artık her şeyin ve bir yanı nefrettir hayata. umut on yaş civarlarında bir çocuk olmasına rağmen gayet neşeli ve oyunsever bir çocuktu. belki de bu neşesi 'amcam alacak beni buradan' güveninden geliyordu. umut'un babası alkolik bir adam. karısına olmadık işkencelerde bulunan, yapmadığını bırakmayan biri. alkolün dışa vurumunu yine başka insanların canını yaka yaka göstermişti belli ki. nereden mi anladım? umut'un kollarında, bacaklarında, boynundaki izlerden.. dayak izi, sigara izmarit izi, acı izi.. ve buna rağmen hala adı gibi güzel adı gibi umutlu bir çocuk vardı karşımda. derdini benden başka kimseye anlatmayan, yanımıza biri geldiğinde 'abla bursan gidelim mi bak bahçenin şurası çok güzel' diye hikayesini susturan.
yüreğimde büyük bir yer edindi umut. belki şimdi büyüdü, lisede belki, belki bir sokakta yürürken yanımdan geçip gidiyor bilmiyorum. tek bildiğim şey onu senelerdir yüreğimde yaşatıyor, sevip okşuyorum. rabbimin bana şükür yolu umut. milyonlarca neden bana. ve biliyorum ki karşılaştıysa bu yalnızca allah istediği içindir. bana göre hiçbir şey tesadüf değildir.
İşte böyle başladı hikayemiz ve ben bugünlerde umut'u kağıtlara döküyorum. bu acılar bu çığlıklar duyulsun, umut yalnızca güzel bir his olarak kalsın diye içimizde..

2017'nin ilk gününe düşülen not : cem adrian'ın canıma okuduğu saatlerdeydim..
cem adrian - ben geldim

şimdi bunula ilgili bir yazı gördüm aklıma geldi paylaşmak istedim. geçenlerde okula gidiyorum r11 kullanıyorum genellikle r11 de oturmam boş olsada oturmayı tercih etmem ayakta giderim ama sırada en öndeydim ring boştu bir de sbf de iniyorum baya uzun oluyor yolum diye oturayım dedim. oturdum telefondan annemin yazdığı mesaja bakıyorken hastaneye gittiğini tahmin ettiğim bir beyfendi telefonumu elimden çekti şaşırdım dondum kaldım yüzüme uzun uzun baktı gitti ilerde boş bir koltuğa oturdu. önce çok sinirlendim sonra düşündüm ama anlam veremedim. evet hasta olabilir evet oturmak istiyor dayanamıyor olabilir ama boş koltuk zaten vardı ve ben bir bayanım anlık da olsa korktum ne yapacağımı şaşırdım hala anlam veremiyorum neden yapmış olabileceğine. ama ne olursa olsun diğer koltuklar boş olmasına rağmen rica etse yerimi verirdim beni korkutmaya hakkı var mıydı bilemiyorum..

anatomi yakamı az bi sal daa. nefret ettim saat kaç oldu tek kelime ezberleyemedim bu ne yahu insaf yani!!!!

neden bende kendi kafama göre arkadaşlar edinemiyorum bilmiyorum. tam liseden kurtuldum üniversite bu anlamda çok iyi olacak güzel ve seviyeli arkadaşlıklar kurabileceğim derken hoop yine bir boşluktayım.bu benden mi kaynaklanıyor bilmiyorum. İnsanları anlayamıyorum. İki günde canım cicim olmalarını, hayatlarında özel diye bir şey kalmadan a dan z ye her şeyi anlatmalarını sonra ufacık bir olayda kazık yedikten sonra o arkadaşı(!) tarafından ortaya saçılan özel hayatının yakarışlarını.. lisede bunların saçma sapan bir çok örneğinin yaşadığım için biraz temkinli olayım ağır gideyim derken herkes gruplaştı ben kalakaldım ortalıkta, 3aydır selam veren yok iyi mi?:)
yahu yok mu benim kafamda biri ufacık da mı yok allah aşkına?

bazen kampüste görüyorum sevgilileri, kız trip atıyor kavgalılar falan. ben sevgilimle aynı okulda okuyabilmek için neler vermezdim. omüye geçebilmek için gecesini gündüzüne katıp ders çalışıyor.2 aydır yüzünü görmüyorum bile. saçmasapan şeyler yüzünden sevdiklerinizi üzüyorsunuz ya büyük aptalsınız.bencil olmayın.