ne olduğunu bilmediğim bir umudum var hâlâ, gözüm şişelere takılıyor becerebilseydim ne âlâ... bunu buraya bırakayım söyleyecek pek bir sey yok zaten.

saat 05.00 aslında bu saatler bana hep daha iyi geliyor. çünkü günün yorgunluğu oluyor üzerimde kafam hiçbir şeyi almayacak kadar dolu ve karışık, düşünme deseniz öyle bir şey zaten kalmıyor tek dert kendim oluyorum. ama sonra bir şarkı çalıyor eski anılar geliyor aklıma sonra uyumak için can atıyorum her şeyi unutmak için ömür boyu uyumak istiyorum. sonra aklıma hayallerim geliyor ben büyük adam olacağım dediğim zamanlar geliyor sonra uyanıyorum. sağlıcakla kalın ben uyuyorum

evvet bu gün okuldan eve gitmek için e1'e bindim. tam ön sıralarda bi yerde ayaktayım gelen samkartları önümde bi kız vardı ona veriyorum o basıyordu bi kaç kez böyle oldu oldu sonra kız yüzüme bakmadan almaya başladı aynı şekilde geri verirken de yüzüme bakmıyordu. kendi kendime eve gidince iyice bi aynaya bakayım dedim sorun bende mi diye eve geldim aynaya baktım sonra bir daha aynaya bakmamaya söz verdim kendime. bu da böyle bir anımdır. sağlıcakla kalın

anlatacak o kadar şey varken niye yalnız insanlar hep susmayı tercih eder ki? bu bir tercih mi zorunluluk mu? zorunluluk ise kim bizi buna zorluyor? kafamda deli sorular

öncelikle buralarda yeniyim. daha şimdi kaydoldum ama bir süredir burayı takip ediyordum neyse boşverin canım çok sıkıldı baktım yapacak bişey yok bari buralarda durumlar nasılmış bi gözden geçireyim dedim. İyi günler sizin uyku benim olsun sağlıcakla kalın