@limos ne attiysa favlandi, acılarına gülündü (pardon), çıkış yapılıyor...
2023 bitiyor iste oyle bir hayat
2020 nin yarısına geldik kafayı yiyorum 🤦🏼♀️
bazen hayatımdan bir anlığına geçip gitmiş insanları çok özlüyorum.
cok sevdigim ama bir sure hic dinlemedigim beklemedigim bir anda karsima cikan sarkilara ayri bir mutlu oluyorum.
bazi seyler cok degisti bazi seyler ayni eskisi gibi ama en onemlisi ben eskisinden daha mutlu biriyim
bu kadar cok sey degismisken nasil hicbir sey degismemis olabilir
cok konusmaktan degil gercekten dinleyen birilerinin olmayisindan rahatsizdi.
icimden kendimle konustugum kadar kimseyle konusmamisimdir.
birine ya da bir şeylere ilgim 3 ile 5 saniye arasında sürüyor.
oyun bağımlısı olmamalıyım, oyun bağımlısı olmamalıyım, oyun bağ... oyuna ne zaman giriyoruz?
2020 nin yarısına geldik kafayı yiyorum 🤦🏼♀️
kendimi 2019'un yarısının bittiğine ikna edemiyorum.
"...tut elimden küçüğüm, bir yolculuğa çıkacağız seninle.
nereye gideceğiz peki?
nereye gittiğimiz attığımız adımlarla şekillenecek...
ama nereye varacağız merak ediyorum ben.
o meraki yürüdüğümüz yollara, arkamizda bıraktığımız ayak izlerine sakla...
gitmek zorunda miyiz sahiden?
unuttun mu sen istemiştin gitmeyi? simdi vazgeçmek olmaz.
evet istemiştim.
tut elimden, pişman olmamak için tut bugünden..."
sessizleşti, sakinleşti. onla düşünce, onca ses nereye gitti merak ediyorum. bir yerlerde yine yakip yikmak için doğru zamanı kollayarak saklanıyor mu? dindi mi o firtinalar, o yagmurlar sahiden? yine bir sokagin köşesinde karsima dikilirler mi? hesap sorarlar mi benden. niyetlerim tanidik, adimlarim tanidik, yol tanidik. asla sonunu görmedim, göremedim. korkaktim, gucsuzdum... simdi farkli miyim? bir gun derin bir nefes alir miyim?
nereye gideceğiz peki?
nereye gittiğimiz attığımız adımlarla şekillenecek...
ama nereye varacağız merak ediyorum ben.
o meraki yürüdüğümüz yollara, arkamizda bıraktığımız ayak izlerine sakla...
gitmek zorunda miyiz sahiden?
unuttun mu sen istemiştin gitmeyi? simdi vazgeçmek olmaz.
evet istemiştim.
tut elimden, pişman olmamak için tut bugünden..."
sessizleşti, sakinleşti. onla düşünce, onca ses nereye gitti merak ediyorum. bir yerlerde yine yakip yikmak için doğru zamanı kollayarak saklanıyor mu? dindi mi o firtinalar, o yagmurlar sahiden? yine bir sokagin köşesinde karsima dikilirler mi? hesap sorarlar mi benden. niyetlerim tanidik, adimlarim tanidik, yol tanidik. asla sonunu görmedim, göremedim. korkaktim, gucsuzdum... simdi farkli miyim? bir gun derin bir nefes alir miyim?
ben kendi sınırlarım içinde karantinada olmayı seviyordum, böyle başkası evde kalın diyince dengem bozuldu.
bir keresinde "sadece sen sevmiyorsun ya" denmişti bana, bende bana olan sevgisinden bahsediyor sanmıştım meğer başka birine olan sevgisinden bahsediyormuş. tabi sonra sonra anlıyor insan.
biriyle tanıştığıma memnun olduğum çok nadir. ya pişman ederler sizi tanıştığınıza ya da burnunuzdan getirirler.
kadınlar günüm de harika geçti allah'ım çok mutluyum şükürler olsun 🧡
böyle güzel olacağını bilsem 14 şubat'ın gelmesini dört gözle beklerdim.
hiç ummadığım anda konuştuğum ve çok mutlu olduğum insanları ayrı bir seviyorum.
kendimi sevmeyi keşke daha erken öğrenseydim.