sevmediği hâlde umut verenleri allaha, narı yere düşürüp satanları da hadese havale ediyorum.

son zamanlarda çok sık rüya görmeye başladım ve bu rüyaları uyandığımda da çok net şekilde hatırlayabiliyorum. önceden hiç rüya görmeyen bir insan olarak bu değişimi yeni yılın getirdiği spiritüel bir uyanış olarak değerlendirdim ve durumu doktorumla da paylaştım. doktorum da kullandığım ilaçların yan etki yaptığını söyledi ve dozu yüksek yeni ilaçlarla beni gri hayatımın gerçeklerine uğurladı. yine de kabullenmiyorum henüz keşfetmediğim özel güçlerim var ve pokemonlar da gerçek.

bu yıl da ölmedik.

yıllar geçse de bazı şeyler değişmiyor. mesela yıllar önce buradan biri bana led ışıkların nasıl çalıştığını anlattığı bir video atmıştı. şimdi tekrar izledim ve hâlâ anlamıyorum.

salonun yarısının rizeli yarısının erzurumlu olduğu düğünde neden ankara'nın bağları çalıyor? İnsanlar böyle yüksek seste birbiriyle konuşmayı nasıl öğrendi? mutlu olamadığım bir sevgililer gününde kulaklarım neden kalbimden daha çok acıyor?

4 yıl kasiyer olmak için mi okudum diye ağlayacakken abdülhey'e kavurma sattım. o kadar da kötü değilmiş.