dün katıldığım muhteşem sohbetten sonra bugün güne harika uyandım ama bi anda yarın sınavım olduğu geldi aklıma tüm moral sifiiiir sifiiiir sifiiiiir üstelik daha vizesi açıklanmadı ne çalışcağımı bilmiyorum..

öyle çok sevdim ki birini yaklaşık 3 yılım onla geçti bazen birlikteydik bazen değildik ama 3 yılım geçti pişman mısın derseniz değilim onunla olan herşeyim çok güzeldi onun yanında kendimi ben hissediyordum şimdi sürekli görüyorum ama tamamen yabancıyız birbirimize nasıl böyle olabiliyo canınken kanınken nasıl yabancı olabiliyo yan yana geçmemek için yol değiştiriyoruz bense yanında yürüdüğü insanları kıskanıyorum güldüğü insanları kıskanıyorum gözlerinin baktığı heryeri kıskanıyorum yanında ben olmam gerekirken gereksiz bir sürü insan var bu sebepten hayatta en nefret ettiğim insanlar onlar. hala sahiplenebiliyorum onu onun belki umrunda değil ama gördüğüm zaman içimden bi parça kopuyo her seferinde o da seviyorum diyodu çokta inandırıcı söylüyodu seviyosa nasıl yapabiliyo ayrı nasıl gülebiliyo nasıl mutlu olabiliyo eksiklik hissetmiyo mu yoksa sevmedimi gerçekten bunu düşünmesi bile lanet bir duygu neyse ben şimdi sevipte kavuşamayanlar için bi sigara yakıyorum ciğer kalmadı be