uzun bir süre mutsuz olunca mutsuz olmaya alışıyor sanki insan. evet sürekli dibe iniyorsun falan ama zaten dibin etrafında dolaştığın için dibe inişlerin hayatını tepetaklak etmiyor. öbür taraftan uzun bir mutsuzluk döneminin ardından hiç beklemediğin kadar güzel günler yaşadıktan sonra tekrar mutsuz döneme gitme ihtimali bile insanın dünyasını tepetaklak edebiliyor. musmutlu olurken bir anda dini görünce insan toparlanamıyor. bir de eğer bu mutsuzluğu yaşarken hayat seni her alanda zorlamaya başlıyorsa üzüntüyü yaşamaya ve bu duruma alışmak için çabalamaya vaktin olmuyor. saçma bir şekilde sürekli yorgun, sürekli sinirli ve patlamaya hazır bir yanardağ gibi etrafta dolanmaya başlıyorsun. artık lavların seni mi etrafındakileri mi yoksa maviyi mi daha çok yakar bilemiyorsun.

geriye dönüp tekrar tekrar yaşamak isteyeceğim güzel anılar biriktirdiğim bir yıl oldu. hayatımın en mutlu olduğum zaman dilimini geride bırakıyorum yavaştan. ardından mislice kara gün getirecek olsa bile iyi ki yaşamışım 💙 iyiki sevmişim seni sevgili mavim 💙

'boşver olan olur, derdini çeken devasını bulur' 🎶

nöroloji stajındayım ve yarın sınavım var. hönkürerek ağlamak için güzel bir akşam.

bazen çok alakasız insanlar beni engelliyor, böyle ağzım açık kalıyorum. hayır yani, napıyorum da engelliyorsunuz anlamıyorum ki 😂 kimseye bir zararım da yok halbuki.

bundan yaklaşık olarak iki yıl önce çok zor bir dönemden geçmiştim. İşte o zamanlarda dost bildiğim insanlar çok seçici bir elekten geçtiler ve birçoğu elendi. şimdi de yine zor günler yaşıyorum; o zamandan bu zamana elenmeden kim kaldıysa hala yanımda onlar-bir de ek olarak sevgili yol arkadaşım, canım mavim 💙- var.

hayatımda denk geldiğim en saçma şeylerden biri de tıp fakültesinin yanında olan kütüphanenin ziraat fakültesinin yanına taşınmış olmasıdır.

bugün seçmelide bir kız 'kvc seçmelisi çok zormuş bir de küçük sayı seçip onu seçmiş insanlar çok değişik' falan dedi. sonra öğrendik ki aynı kız seçmelilerin seçildiği gün 'ben 1i de seçsem son numarayı da seçsem kvc'ye giderdim' diye gruba yaymış 😂 allahıımm nasıl bir yapının ortasına düştük yarabbiiimm 🙏

kalan hayatımın ilk günü. İnsan hayatı ne kadar ilginç,sanki sürekli bir dönemeçten geçiyoruz,sürekli bir şeylerle sınanıyoruz. bazen kazanıyoruz bazen kaybediyoruz. bazense bile bile yeniliyoruz.
evet bence yarın kalan hayatımın ilk günü,yeni bir dönemeç. belki kazanıcam belki de bilerek kaybedicem. ya da belki sadece eve gelince panda gibi yatıp yuvarlanırım. kim bilir?

'bir fırlatsam kederimi göğe, düşer eski yerine göğsüme oturur'

tam 13 yıl önce bugün ölümün ne demek olduğunu bilmeye başladım. çoğu insanın katlanamayacağı şeyler yaşadım. karşılaştığım her zorlukta oturup ağlasam da güçlü ve dik durmayı başarabildiğimi düşünüyorum. ama bazen çok katlanılmaz oluyor her şey. attila'nın aysel'i bile fayda etmiyor, ne yana dönsem canımın bir yeri acıyor. hayatımın belki de en zor çıkmazındayım.

aylardır yokum buralarda. hep içimi dökmeye gelirdim, yine o sebeple burdayım; ama neyi nereye nasıl dökeyim seçemiyorum. eskileri hatırlayıp duruyorum, nerelerden nasıl geldiğimizi ne badireler ve ne fırtınalar atlatıp bugüne çıktığımızı düşünüyorum. buraya kadar gelmişken diyorum böyle devam etmeli. peki ya hükmümüz geçersizse? peki ya sevdadan deliye dönsen bile elinden bir şey gelemeyecekse? yine kendi içimde kördüğüm oldum kaldım, nasıl çözülür nasıl çözebilirim maalesef bilmiyorum. sadece şunu biliyorum:üç yıldır bir yangın var ve ben o yangından bütün kuvvetimle kaçtım. ve sevgilim, canım mavİm seni bu dünyadaki tüm mavilerden daha çok sevdim 💙

bugün de çok severek uyandık, şükür 🙏

küçükken kreşe gitmem için annem beni kaldırırmış, sonra ben koşarak yatağa geri dönermişim ama yer yatağı olduğu için annem onu çoktan toplamış olurmuş. yatağın olduğu yere yatıp ağlarmışım. şimdi de içimde aynı ruh hali var. yarın sabah hiç kalkasım yok, İzmir'den dönesim yok. mavİ'mi bırakasım hiç mi hiç yok zaten. tam da şu an zamanın durmasına çok ihtiyacım var.

biri var. sevgili harbiyeli'm, mavilerin en güzeli. gelişi için gün sayıp, daha gitmeden eksik kalmaya başladığım. sarılmayı bıraktığım andan itibaren özlediğim. bir insan bir insana ancak bu kadar hasret kalabilir. ama şöyle de bir şey var:bir yıl kadar önce bu yıl bu kadar mutlu olacağımı hayal bile edemezdim. hele o'nunla olacağını söyleseler inanmazdım. ama oldu. o'nunlayım ve çok mutluyum, huzurluyum. yani diyeceğim o ki her zaman her şey için bir umut vardır, hiç olmayacak sandığınız şeyler bile bir bakmışsınız olmuş.
bu yazıyı da neden yazdığımı pek bilmiyorum aslında. sadece şey demek istiyorum:duyanlara duymayanlara soranlara sormayanlara ben onu sevİyorum çok 💙

dolu ringe binemeyince 'boş ring gelse de binsem' diye düşünmemle birlikte boş ringin gelmesi bir oldu. ne mübarek insanım yarabbim 🙏😇

bazı acılar var,zaman aşımına uğrayamayıp ne zaman aklıma gelse ilk günkü gibi canımı yakan.

birinci sınıftayken abim tatil için erkenden gelmişti. gelme sebebi de sevgilisi terk etmişti ve güçlü durmaktan yorulmuştu. sahile indik bi akşam, saatlerce yürüdük, saatlerce anlattı. gidene dur denemeyi öğrendim o gün ondan. bir de hüseyin nihal atsız'ın eski bir sonbahar'ını. şiirin tüm dizeleri hala ezberimde.
hayatımda ayrılırken en zorlandığım kişi abim olmuştur, yolcu ederken hüngür hüngür ağladım haliyle; akıttığım her damlada içini acıttım. dedi ki:"bu ayrılıklar ayrılık değil abim".
bu aralar o kadar çok özlüyorum ki abimi ve de yum'u-bazılarınızın bildiği haliyle harbiyeli'yi- sürekli kendime bu cümleyi kurmak zorunda kalıyorum: bu ayrılıklar ayrılık değil.
ve de büyümek istemediğimi bir kez daha söylemek istiyorum, bu gidişleriniz beni büyütmeye yetmez sayın herşeyiminyarısı.

sabah 8 buçukta okuldaydım; beklemekten başka hiçbir şey yapmadım. ya bileklerimi kesicem ya da okulu yakıcam. belki de sadece eve gidip uyurum. henüz tam karar veremedim 😶

stajın ilk haftasına öyle yoğun bir program koymuşlar ki dün sınavda yediğim vurgunu atlatamadan yenisine başlıyorum. ve de buna ek olarak bu haftaya bir sürü yapılacak iş yığdım ve en yakın arkadaşlarımdan biri-zaten 2 3 tane anca var- şu an havza'da ama benim onunla görüşebileceğim uygun bir günüm yok. şu an iyi gelebilecek tek şey yerde yuvarlanırken aynı zamanda dondurma gömçürmek sanırım 😒