bugün o bayram havasını çok hissedeceğim şeyler oldu bayramlaşmaya gelenler bizim annemle büyüklerimize bayramlaşmaya gitmemiz falan güzeldi.en güzelide ikinci ailem olarak gördüğüm kişilerin gelmesiydi .küçükken hep onlarda kalırdım benimle çok ilgilenirlerdi kızları torunları gibi çocuklarından bile üstün tutarlardı.büyüyünce de okul falan derken gidemedim yanlarına babaanne derdim öz babaannemden daha yakın bana.onları görünce çok mutlu oldum tabi onlarda öyle oldular ama biraz da stem ettiler gelmediğim onları onları unuttuğum için aslında unutmadım hala çok seviyorum ama önceliklerim değişti galiba.yine de yerleri çok farklı bu bayramdan da bu güzel anı kaldı bana :) herkese hayırlı bayramlar :)

evet herkesi kendim gibi sanma özelliğim var maalesef bu aptalca huydan vazgeçemiyorum.tamam diyorum artık yok herkese hemen inanıp güvenmek ama yine yine yeniden aynı şeyi yapıyorum ve sonuç da hiç değişmiyor yine pişmanlık ben ne zaman öğreneceğim insanları tanımayı daha kaç kazık yemem kaç kere daha üzülmem gerekiyor

merhabalar
sonunda beklenilen güne az kaldı
tatlılar börekler açıldı bile o güzel günü bekliyorlar tadlarına bakılması için.bayramlar için ne kadar eskisi gibi güzel değiller diyorlarsada çok güzel günler yinede .çocukların harçlıklarla şekerlerle şımartıldığı yeni elbiseler alınılan çok güzel bir gün insanın çocuk olup şımarası geliyor :) bizler içinde güzel bir gün tabi akraba ziyaretleri yine o ikramlar çok güzel sevdiğimiz insanlarla bir arada olacağız eksikler elbet vardır ama onlar kalplerimizde zaten bayramı üzülerek zehir etmemeli insan

merhaba omü dedikodu ailesi
tatil nasıl geçiyor ? benim pek parlak değil hiçbir şey yapmak istemiyor canım sıkıntıdan patlamak üzereyim okuldayken daha iyiydim ya tatilin yolunu gözlerdim eve geleceğim ve yapacağım şeyleri planlardım ama sonuç yine hüsran okulu arar oldum.

bazı insanlar dev bir gemi gibidir.büyük savaşlar kazanabilir uzun yollar katedebilir.büyük yükler ve çok sayıda insan taşıyabilir.fakat bir kum çölünün ortasında kalmışsa ve kımıldayamıyorsa böyle devasa donanımda olsada çürür gider sessizliğin mateminde.çölün rüzgarlarının şarkılarını ölüm serenatları gibi dinleyerek bekler ömrünü tamamlamayı.

merhaba omü dedikodu ailesi
dün buraya yazmış olduğum anıyı tekrar canlandırdım gözünde yapılan bir kaç yorumdan hareketle bir kaç kanıya vardım.
evet ben düşmekten yara almaktan bana bir şey olmasından canımın yanmasından çok korktum.yaşamak istedim çünkü daha çocuktum ne yaşamıştım ki ne tecrübem vardı ne derdim sıkıntım.tek derdim oyundu benim .suan hayatta yaşadığım zorlukları düşünüyorum da yine aynı durum olsa tekrar aynı duyguları yaşardım.o zaman aklıma yaşamın zorlukları değil kıymeti gelirdi.insan sonsuz olmak istiyor sonsuz olduğunu bildiği düşündüğü şeyler huzur veriyor.mesela bir deniz ucu bucağı görünmüyor nerede bitiyor düşünmüyorsun baktıkça bakasın geliyor yine gök yüzü bakıyorsun sınırsız sonsuz huzur veriyor o sonsuzluk.yaşamakta böyle bir şey ölüm aklına ancak karşı karşıya kaldığında birisinin ölümünü duyduğunda geliyor ama sonra akıldan çıkıp yaşamaya o anları unutmaya başlıyorsun zaman sonsuz sınırsız geliyor.

merhaba omü dedikodu ailesi
bugün düşündümde hep aynı şeyleri takmakmaktan hayatımı etkileyen olayların üzerine perde çekmişim unutulmaya terk edilmiş bir anımı buraya yazıp ölümsüzleştirmek istedim öyle çok iyi bir anı değil benim için ama iyi şeylerde katmadı değil.
yaramaz bir çocuktum herkesi yıldıracak cinsten şuanki halimle çocukluğum arasında dağlar kadar fark var.arkadaşlarımla gezerken terk edilmiş bir katlı ev gördük ve ev o kadar eskiydiki içi dikenlerle doluydu evin çatsı yoktu tepesine kadar dikenler uzanmıştı. dikenlerde böğürtlenler vardı tabi çocukluk canım çekti çıktım evin en tepesine bir taraftan topluyorum bir taraftan yiyorum derken ayağım kaydı dikenlerin üzerine düşecektim ki bir çiviye tutundum. ama nasıl korkuyorum düşeceğim diye dikenler bir yandan bir yandan onların içinde yılan olabileceği düşüncesi dikenler o kadar sık ki kurtulmam imkansız kesin yara almadan kurtulamayacağım bir görüntü. derken kahramanım geldi yoldan bir amca çıkıp elimden tuttu kurtardı beni. kendisine nasıl teşekkür edeceğimi bilemedim tarifsiz bir mutluluk ve daha o yaşta anladım yaşamanın bu kadar kıymetli ölümünse her an kapımda olduğunu.

benim için en uzun gece ne 21 aralıktı nede en uzun gündüzüm 21 hazirandı senin gittiğin gündü en uzun günüm benim .insan seneleri sayarda 1 geceyi yıllara koyar bazen .ben sana ne hediye alacağım telaşında olmam lazım değil mi 18 haziran'a yetiştirmen lazımdı bense çaresizim sadece dualarım var sana gönderebileceğim .ne kadar zormuş insanın istediği şeye bu kadar imkansız kalması seninle anladım.seni çok özlüyorum.

heyy omü dedikodu ailesi ben geldim yine mutluyum ya bana dua falan mı ettiniz halime acıyıp bilmiyorum ama bir şeyler olduğu kesin sebebi sizseniz çok teşekkür ederim hepinize :)mutluluğu inşallah sizde yakalarsınız

herkese hayırlı geceler omü dedikodu ailesi şaşırtıcı ama bu gece sebepsiz bir şekilde mutluyum mutluyum derken acılarım ı aklıma getirip üzülmüyorum benim için büyük olan bugelişmeyi sizinle paylaşmak istedim :)

ya insanları anlamak ne zor çoğu maskelerle dolanıyor o kadar kaptırmışlar ki rollerine oskarlık performanslar ya tebrik ediyorum bi şey merak ediyorum ya çok uğraşıyor musunuz buna

ya yaz tatilinde yapılacak bir aktivite falan yokmu evde tıkılıp kaldım sıkılıyorum artık bunaldım vallahi önereileceğiniz güzel bi şeyler var mı ?

vallahi her şey sevdiklerimizle güzel yemek yemek ,gezmek hele bayramlar en sevdiklerimiz olmadan tadı çıkar mı hiç ? sanırım hiçbir bayramda eskisi gibi mutlu olamayacağım sevdiklerimiz ölümsüz olsalar keşke :(

öncelikle merhaba omü dedikodu ailesi bende yeni geldim aranıza bir hüzün sardı içimi her gece olduğu gibi bende oyalanmak için geldim işte fazla iyi değilim ama umarım sizler iyi sinizdir. hayırlı geceler