rektörlüğün aşağısında dolmuş devrilmiş kaza olmuş herkes iyi mi duyan bilen var mı?

neymiş efendim yurttaki bazı kızlar kedilerden korkuyorlarmış ya o kediler geçen seneden beridir varlar doğdukları andan beridir biz bakıyoruz onlara onlar benim tek dert ortaklarımdı ve az önce gözümün önünde barınaktan gelip aldılar ve ben hiç bir şey yapamadım oturdum ağlıyorum şu anda kucağımda büyüdüler ama artık yoklar

vee hayattaki şansım olarak tarihe geçecek bir gün daha hafta sonu annem için memlekete geldim yarın samsuna döneceğim ve kahvaltı olduğunu görüyorum beni şuraya bir yere gömün ya üstüme toprak da atın 😳 neyse artık bir sonraki etkinliğe katılabilmek dileğiyle

3 senedir aynı sınıfta aynı insanlarla okuyup da kimseyle konuşmuyor konuşamıyor oluşum nedir nedendir bilemiyorum bir iki tane insan var onlar da derse gelmiyor bir başıma oradan oraya gidiyorum yalnız olmayı sevmedigimden değil ama bazen birinin yanımda olmasına ihtiyaç duyuyorum oysa ki yurtta ve dışarda durum çok farklı hiç tanımadığım birine bile rahatça selam verebiliyorum ve mutlu oluyorum ne yapsam bilemiyorum

her sohbet aktif yazısını görünce beni nedensiz yere bir heyecan sarıyor yazmak istiyorum ama bir şey beni durduruyor korkuyorum insanlarla konuşmaya ne diyeceğimi bilemiyorum oysa ki yüz yüze bile değiliz yaşadığım bu durumu bir türlü çözemiyorum var mıdır bir teorisi olan bu konuda?

kafanı kaldırıp gökyüzüne bak bu gece bulutlar sana sesleniyor bırak diyor geçmişini ,gidenleri unut hayatını yaşa ne istiyorsan onu yap diyor sanki !sizler de bakın bulutlar gece bile bu kadar güzel olabilir mi ?,yıldızlar nasıl konuşur görün isterim .bu gece aya bir selam gönderin dünden sonra bir müddet yarım kalacak çünkü buna ihtiyacı olabilir :)

uykusu kaçan bir yumuduk getirelim buraya günümü değerlendirirken zaman nasıl geçti anlamadım bile neden istemediğim şeyleri yapmak zorunda bırakıyorlar ki neden değer verdiklerim bu kadar bencil böyle olmak zorundalar mı? samsuna gelmeyi iple çeken beni gelir gelmez yine kırdılar şu an ne yapsam o kıymetli dost dediğimden kardeş dediğimden zamanında söylediğim bir söz için çekip gitsem mi yoksa kalmaya devam edip kendimden mi geçsem acı çekmekten zevk alıyorlar resmen hele can yakmayı daha çok bir an önce yurda dönmek istiyorum şu gece bir bitsin de gidiyim bu evden gerçi kafa dinlemek istediğim zaman geleceğim yer yine burası ya neyse

rezerve ettirdiğim bileti satmışlar ben de yine koridorda merdivende gitmek zorunda kaldım başıma ilk kez de gelmiyor ki babam neden kızar acaba bana yahu ben halimden memnunum mutlu oluyorum yolu yıldızları daha rahat görüyorum hatta kaptan beyle bile muhabbet ediyorum yine ponçik olaylar silsilesi ışte canım 😊

düğünden düğüne çıkan kıymetli topuklular ve düğün bitiminde şişmiş ayaklar bir de yarın gidilecek bir yol ne muazzam bir gece annesinden ,kardeşinden ayrılmak istemeyen bir ben var bir de .o kadar ki daha valizimi bile hazırlamadım oysa ki bir an önce samsuna dönmek istiyordum neyse artık yeni sene merhaba kendini toplamış olarak ve bomba gibi geliyorum omü biraz burukluk olsa da :)

bir gün memleketten bir arkadaşla ilçe diye geçen minik kasabamizda geziyoruz aşağılara doğru indik çarşıya da diyebilirim buralarda böyle geçiyor çünkü neyse girdik bir yere bakındık öyle boş boş derken çıkalım dedik artık yeter merdivenlerden iniyoruz tam görevli kız dedi ki merdivenleri siliyorum düşmeyin dikkat edin ben de korkuluklardan tutuna tutuna iniyorum çünkü biliyorum düşeceğim tam merdivenler bitti dedim ama bitmemiş biten korkuluklarmış benim ayağım bir kaydı olduğum yere oturdum arkadaşım arkamda karşımda bir amca herkes şok gülmek istiyorlar ama gülemiyorlar o sırada da bir arkadaşım aradı açtım telefonu düştüm dedim bastım kahkayı çevremde bana şaşkın şaşkın bakan korkan o gözler birden gülmeye başladı hayatımın en sakar ve komik günlerinden biriydi belki buralarda üzgün birileri vardır okur da güler az da olsa keyfi bile yerine gelir :)

İyi insanların varlığını bilmek yeniden umut dolu eski halime dönmemi sağlıyor birbirini tanımadan dertlerine ortak olan insanlar var burada hayatı anlamlı kılan insanlar hepiniz çok değerlisiniz belki daha bir çoğunuzla konuşmadım ya da hiç görmedim burada (çok yeniyim daha buna bağlıyorum ) ama hepinize çok teşekkür ederim iyi ki varsınız :)

hava çok güzel hem de haftalardır aslında bu durum da kişiden kişiye değişir kimine göre yağmurlu hava iyidir kimine göre gunes

16 sene önce 25 yaşındaki küçük amcamı elim bir trafik kazasında kaybetmemizle başladı belki de her şey ailenin en değerlisiydi o herkesin gözünde ayrı bir yeri vardı arkadaşlarını içtikleri yerden almaya gitti ve bir daha dönemedi çünkü bir tır bulundukları arabayı biçti 2 arkadaşı gövdesinden ayrıldı amcamsa kafatası unufak bir halde ordan oraya sürüklendi sonuç amcam öldü ve tüm aile yavaş yavaş mahvolmaya başladı uzunca bir süre kimse kendine gelemedi zamanla bu acıyı alkolle atabileceklerini düşünmeye başladılar baktılar artık işe yaramıyor eşlerine hakaret ederek onları hirpalayarak döverek atmaya çalıştılar alkol cesaret veriyordu ya hani sonra bu da kesmedi onları kumara başladılar daha nice şeyler yaptılar derken paraları yavaş yavaş suyunu çekmeye başladı amcam ölmeden önce de vardı zaten bunlar ama amcamın gidişiyle her şey daha da tetiklendi sadece şimdilerde iflas bayraklarını çektiler ama henüz kimse duymadı evimiz arsalar dükkan her şey gitmek üzere ellerinden ama bunlara zerre üzülmüyorum giden mal mülk olsun onlar elbet kazanılır ama büyük bedenlerimizdeki çocuk ruhlarımız nasıl iyileşir onu bilmiyorum ve bu bilinmezlik beni gerçekten üzüyor hayallerime sarılmak istiyorum eskisi gibi her acıya rağmen mutlu olabilen o çocuğu özlüyorum ama kaybettim onu bulamıyorum da nerde saklandığını bir bilesem keşke o zaman her şey güzel olacak ama o an bu an değil ne yazık ki

sevgiyi seven,aşka aşık,güvenmeye tutkun ve umutları olan birini yıktılar resmen uzun zamandır depresyondayım bu nasıl berbat bir durumdur her şey üst üste gelir de bu kadar mı olur yeter diye çığlık atmak geliyor içimden koca koca yumrular birikiyor boğazımda ne o yumruları ne de çığlıklarımı atabiliyorum hepsi içime dökülüyor sadece iyimserliği bir kenara attım güzel dediğim rüyalarım bile kabusa dönüşürken bir anda ben ne halt edeceğimi bilmiyorum büyük bir boşluktayım sadece kimsenin beni tanımadığı tek yere yazmak da içimi rahatlatan en iyi durum olsa gerek