başarı üniversitesindeki arkadaşlar kendilerine nasıl bi kasıntı haline getirdilerse mevzuyu artık arabalarla maddi imkanlarla yerme çabasına girmişler omülüleri. allah önce görgü görenek versin azizim gerisi halledilir ya.

buraya içimi dökmeyeli uzun zaman oldu sanırım bir iki kişiyi okuyup çıkıyorum yine. anlatacak çok şeyim var aslında ama sırasını karıştırıyorum gibi. alice artık harikalar diyarında değil ama yinede mutlu olmayı öğrendim. harika bir adam mükemmel bir dost öğretti mutlu olmayı. herkesin sorunları mutlaka vardır ama herşeye rağmen yaşama sebebinizde varsa fazlasına lüzum olmuyor. özlediğim tek şey ankaranın ayazı şu sıralar. samsunla yetinemiyorum şu sıralar. az kaldı.

uzun zamandır buralarda değildim ara ara odni okuyup kapatıyordum. ankaraya geri döndüm ve iki hafta burdayım. tam herşeye yeni başlıyoruz evet yeni sayfa açıyorum derken aslında yeni sayfa açmama neden olan adam karşıma çıktı. İki hafta bana ne kadar iyi gelir bilmiyorum ama döndüğümde umarım herşey daha kolay olur.

haftada sadece 3 gün dersim var öğrenci olduğumu unutuyorum bazen.

ay resmen samsun'da ilk gecem ✋ gelir gelmez söylediğim ilk cümle ayy bu nasıl nem oldu. bakalım kahramanımızı minimum 4 senede ne maceralar bekliyor 😍

ders kayıtlarında bi ben sorun yaşamadım sanki. herkes isyan ediyor benim bu kadar kolay yapmam normal değil sanırım her an herşey olabilir gibi hissediyorum dur bakalım.

gelmişim seni sevmişim babamdan darbe yemişim zaten hayatımda ilk kez bi sana güvenmişim sevmişim. aylarca ayrı kalmamıza rağmen olsun demişim. yalan söylemek yerine numaranı değiştirip ansızın gitmek yerine umut vermek yerine yoruldum deseydin konuşsaydın ya söyleseydin ya herşeyi açıkca gitme dedirtmeseydin ya bana. gitmem tamam demeseydin yalan söylemeseydin ya bana. gözlerine baktırmasaydın ya kokunu zerre zerre ezberletmeseydin ya be adam. sana sığınmama izin vermeseydin. gitseydin de bunlara izin vermeden gitseydin en başta olmaz diyip gitseydin. naparım şimdi? sevdiğim adamdan daha fazlası hayatımın merkezi samsuna gidiyorum diye en yakınıma gelen adam. güçlü olacaksın hayallerimizi gerçekleştiricez diyen adam naparım? niye gittin ansızın? niye operatöründen öğrendim gittiğini? nasıl başa çıkarım şimdi yalnızlıkla? nasıl neden niye diye diye bitiricem günlerimi.. ordan oraya geçiyorum toparlayamıyorum zihnimi..

bu sene ilk kez omü öğrencisi olacak iki hatun efsane sorular soruyor ben şoktayım yani kimseyi yargılamak istememde amaç eğitim mi koca mı r11 çifti bi ışık mı oldu yoksa burda haydar dümen mi var tam çözemedim.

koray avcı gecesi olsun başka türlü sabah olmuyor. (daha fazla söze gerek var mı ne demek 80?)

kardeşim dediğimiz insanlar doğrumuzda da yanlışımızda da yanımızda durması gereken insanlar değil mi? ben mi yanlış biliyorum?

ankara kalesini bahça duvarından aştım çalıp söyleyerek coşturan aslen türk 4 ecnebi olarak gezdik dün. gelmeden anıtkabir ziyaretimide yapıcam. arkadaşlarımı, ankara'yı, akşam olunca anıtkabirin tüm ihtişamını çok özlerim ben ya.

şu saatler adeta aşeriyorum böyle bir dram olamaz. kokoreçten tutunda şırdan midye hepsini canım bu saatlerde çekiyor. zaten kurban bayramının ikinci günü samsuna gidecek olmanın hüznü var, muhtemelen kavurmayla beslenicem gidene kadar. of çok mağdurum😭

abim yanımda, püfür püfür esen balkonumuza oturduk, mis gibi köpüklü türk kahvemizi de hazırladım, fonda erkin koray var. allah aşkına bundan büyük mutluluk huzur mu var benim için? çok şükür😊

hazırlıklar başladı. hafiften toplanıyorum, odamı boşaltıyorum. bugünde biraz temizlik yapayım derken çok güzel anılarımla karşılaştım.. neler yaşamışım, ne çok şeyle mücadele etmişim. şimdi yeni şehrin yeni bir sayfanın heyecanı üstümde.. umarım herşey güzel olur :)

bir zamanlar hayatımı adadığım bir adam vardı. herşeyim olmuştu herşeyi olmuştum, olduğumu sanmıştım.. bütün geleceğimi ona göre planlamıştım. onu sevmiştim, babasız büyümesinin verdiği o kırgınlık vardı gözlerinde, masum bir oğlan çocuğu gibi bakardı çoğu zaman.. sevdiğimden daha fazlası olmuştu.. devam edemedi, aldatılmak kötü çünkü insan kaldıramıyor. bide öz kardeşim bildiğim insan bambaşka birine dönüşünce anladımki büyümüşüm. kalbim çok kez kırıldı, hırpalandım yoruldum daha fazlasınıda yaşadım herşey üst üste geldi. ve anladım ki güven sadece bir park ismiymiş. bugün ikiside helallik istemek için mesaj attı. aradan aylar geçmiş.. kime ne diyebilirim herkes vicdan rahatlatmanın peşinde. yazık oldu sadece bunu söyleyebiliyorum..

son 5 dakika öncesine kadar insanları kırmamak için çok kararlıydım. hatta neyi nasıl söylesemde kırılmasalar modundaydım çok can yaktım çünkü. benimde yandı ama neyse. gel gör ki ben böyle diyorum adam farketmez bana diyor. yahu sen iyiliğin zerresini haketmiyorum diye baştan söyleseydin ya.

dizi izliyorum şimdi. esas oğlan xl tshirt giyiyor. esas kızada kendi tshirtlerinden birini veriyor ama o da ne tshirt adeta 7xl falan. yani esas oğlana ait olmadığı bariz belli. sonra gençlerimizde sevgilim gömleğimi giysin seksi olsun havasına giriyor. hadi ordan be.

İki ya da üç gündür buralarda değilim ama ilk fırsatımda bütün yazılanları okudum. bu grubu öyle çok seviyorum ki samimiyet beni öyle etkiliyor ki. herkesin birbirine akıl vermesi fikir danışması üzüntülerin sevinçlerin saçma bile görünse aslında tebessüm ettiren şeylerin burda paylaşılması öyle güzel ki .. biz kocaman bir aile olduk ve bu ailemide çok seviyorum. omü pişmanlıktır denildiğinde ölesiye korksam bile şuan kısa bir zorluk çekip alışacağıma eminim :) iyi ki varsın omü dedikodu ailesi :)

birine bağlanmak çok kötü. sonu hep hüsran çünkü. ya ölüyor ya gidiyor ya da gitmek zorunda kalıyorsunuz. bunu insanın canı yandıktan sonra anlamak öyle kötü ki. elim kolum bağlı ne yapacağımı bilmiyorum. bundan sonra dikkat edebilir miyim onuda bilmiyorum.

ne yani şimdi çankırı caddesinden geçemeyecek, kuğulu parka gidemeyecek, gençlikte türü taşkınlıklar yapamayacak mıyım? şimdi bi üzüldüm gibi oldu. ama kötü anılarımı sürekli yaşamak zorunda değilim buda bişeydir.