lisedeyken biri bana '' bi bilgisayar oyunu oynamayı seviyorum bi de senle konuşmayı '' demişti. hayatım boyunca bundan daha romantik bir söz duyamayacağım galiba.

bu aralar kendimi whatsapp grubunda her şeyi okuyan ama hiç yazmayan kız gibi hissediyorum. buraya girip okuyorum yazıları ama hiç elim klavyeye gitmiyor. en çok da anılarını anlatanları okumak hoşuma gidiyor burda. neyse ben konuya gireyim. ne yazsam ne söylesem bilmiyorum. bi boşluk var içimde. hayatımın çok boş geçtiği kanaatindeyim. ya sevmek sevilmek bunlar bana çok uzak şeyler sanırım. hep çok sevdiğimiz ve fazla kafaya taktığımız içim kaybediyoruz zaten. çok da şey etmemek lazım. sevgili omü ailesi size bu geceden, memleketimden kucak dolusu selamlar gönderiyorum ve usulca ayrılıyorum.:)

insan hangi bölümde okursa okusun içinde nezaket hoşgörü yoksa ondan bi nane olmaz. hele ki kızlar. dışardan baksan naziklikten ölen kızlar hemcinslerine karşı çok kaba. erkeklere gösterdiğiniz nezaketi hemcinslerinize de gösterin hanımlar. ben kyk da kalıyorum ve hiç olmayacak kadar kaba kızla karşılaştım. hala hayret ettiğim bi olay yaşadım demin. kykda kalanlar bilir ders çalışma salonunda yer bulmak tam bir zulüm. boş bir masa buldum ama sandalyesi yoktu. yakında da bi kız ayaklarını boş bi sandalyeye uzatmış ders çalışıyodu. pardon bu sandalye boş mu dedim. suratıma baktı ve sadece al! dedi. yani küfretsen daha iyiydi be cici kız 😒 ben mi çok fazla şey bekliyorum anlamadım ki 😕

bazen insan yoldan yabancı birini tutup bütün dertlerini anlatmak ister ya işte tam o psikolojideyim. şu anda derdimi sıkıntımı anlayacak kimsem yok. ben de buraya dökmek istiyorum müsadenizle.
insanın uzun yıllar boyunca dost arkadaş olduğu birilerinin değiştiğini görmesi ne kadar koyuyor bilir misiniz siz? dersin ki bu asla bunu yapmaz o benim en yakınım. ama asıl o en güvendiğiniz insan size en kötü şeyi yapar. belki de fazla değer verdiğimizden oluyo bunlar. ben kişilik olarak aşırı seven bi insanım. arkadaşlarımı gerçekten sahiplenirim. ama yok ben ne kadar sevdikçe onlar o kadar degisiyor. ben bunu görmekten çok sıkıldım gerçekten yıldım. ben insanların değiştiğini görmeye dayanamıyorum artık. belki de bu yüzden yalnız görünüyorumdur. biraz daha üzülmek istemiyorum. İnancım da kalmadı artık çıkarsız gerçek arkadaşlıklara. umarım sizi böyle kırmazlar sevgili dostlar.
sağlıcakla kalın.

sait faikin değirmen isimli kitabında bi hikaye vardı. çingene bir muzisyen değirmencinin kızına aşık oluyor. kız da oğlana aşık oluyo lakin kızın bir kolu yok. sarıldığımızda sürekli eksik kalacağız gibisinden düşüncelerle oğlandan uzaklaşıyo. çocuk bir gün değirmenin önünde bir eğlence düzenliyo. herkes eğlenirken değirmene girip kolunu çarklara sıkıştırıp koparıyo. ve kıza diyo ki bak artık eşit olduk.
tamam belki şu an hikayeyi berbat etmiş olabilirim ya da oğlanın yaptığı baya bir abartı olabilir. insan kendine soruyo gerçekten var mı böyle aşklar. insan sevdiği için kolundan bile vazgeçebilir mi? bir de şimdi ki ilişkilere bakınca biraz da inancımı yitiriyorum.

beklesem saçıma aklar dolacak unurtursam aşkıma yazık olacak ikilemine düşürmesin allah kimseyi. ya adam gibi reddedin ya tutun kızı elinden sen benimsin deyin. senle de olmuyo sensiz de triplerine girmeyin lütfen. bu da ufacık bir rica

sınıftaki bütün erkeklerle hatta bütünnn yakışıklı erkeklerle kanka olmak da benim gizli yeteneğim galiba. hiç sekmiyor da arkadaş. kimle konuşmaya başlasam ertesi gün kanka demeye başlıyorlar. hele bitanesi kardeşim demişti o en dehşet verici olanıydı. galiba benim alnımda kanka yazıyo. ilerde medeni durumuma da kanka yazdırıcam.

6 ay boyunca sevdiğin beyin peşinden koşmak desem hangisini tercih edersiniz?
a)sen tam bir salaksın
b)sen fena aşık olmuşsun
c)saplantılı manyak 😑