burdaki yazıları okudukça insanların aslında ne kadar düzeysiz ve görgüsüzce bir tutum sergilediğini hissettim. tabiki bilgi paylaşım sitesi değil burası ama ne bileyim bir edebiyat eksikliği mı desem yoksa kişisel gelişimini tamamlayamamış insanların yağmalaması mı desem bilemedim. kusura bakmayın ama insanın biraz öz eleştiri yapması lazım.hanginiz yazdıklarınızın kendisisiniz? olmadığınız karakterlerde anonim suratlar seçmeyin kendinize... bu kadar düşmeyin ya hu. ne iseniz o olun ya da daha fazla kokutmayın buranın havasını ne dersiniz?

yok arkadaş! nasıl bir kalptir bendeki anlamadım... millet sevilmek sonrada elindekini tutmak ister bende ulaşılmazı istiyorum adeta. sevmiyorum dedim yıllarımı geçirdiğim adama. ağladım sevmiyorum artık hissedemiyorum dedim . sırf gözleri zihnimden çıkmayan o adam için. çıkmıyor her an aklımda rüyamda... sayfalarda onun resmini karalıyorum. bu nasıl bir kara sevda! bir yandan bitirmek istediğim ilişkime yarı yolda bıraktığım adama üzülüyorum,ağlıyor yırtıyor geçmişi... bir yandan kendime . nasıl bir ızdıraptır bu, insan sevmediğine dokunabilir mi sevmezken? yapamadığımı söyleyerek cesaretin zirvesini tırmandığımı, cesur ve onurlu bir hareket yaptığımı düşünürken, o yinede bırakmıyor seveceksin diyor! zorla sevdiremezsin abi kafamda onun gözleri varken senin gözlerine bakabilir miyim ben. anlatamıyorum. belkide zihnimdeki sadece bir boşluk anı kendi yarattığım birşey kimbilir. deneyeceğim tekrar sevmeye, zihnimdeki o maviyi silene kadar eski ben olmaya çalışacağım . siz siz olun sevdiğinizi üzmeyin kırıldıkca insan, üzüldükçe, arasında ki saygıyı yitirdikçe başka şahıslara bulaşıyor. herşey bir boşluk anı sadece... ben yıpranmasaydım bunlar olmayacak, sevgim çürümeyecekti, beni savunup korusaydı kalbimde bukadar savunmasız kalmayacaktı...

evet sıra bende... yalnızlık senfonisi'ni bu sefer kendime armağan ediyorum.
alışır her insan, alışır zamanla
kırılıp incinmeye, bekliyorum bekliyorum hadi gelin üstüme korkmuyorum!
devamı için önerim sezen aksu 🎧🎤

oysa sadece istediğim zamandı, zaman geçtikçe sineye çekilirdi herşey...
ve sustuğum an konuşan sessizlikti, öfke değil...

öyle bir an olur ki, saniyeler ilerlemez istersin hislerin içinde düğüm olur .gözlerin onun gözlerindeyken o renk edası hiç bitmesin istersin. tenim bu kadar aykırı ve uzakken sana sen de kimsin? beni benden alan, ruhuma çekilmez acılar saplayan sen, söyle, kaç şarkı söylemem lazım o sözlerde beni bulman için? affedilmez bu aykırı davranışım niye! İnsan neden ulaşılmazı ister bu kadar, sözlerin birleşemediği bu köprüde. bir şey söyle gözlerin gözlerime değsin, birşey söyle ki hiç bitmesin...