yeni güne yine mutsuz açtım gözlerimi.güne nasıl başlarsak gün öyle devam eder sözüne %100 katılıyorum ve hep de öyle oluyor.muhtemelen bugün iğrenç bir gün olacak.yine nefret ettiğim insan babam yüzünden.bir insanın yaptığı her şey mi evladına mutsuzluk verir ya.nasıl bir hayat yaşıyorum böyle.başka dertlerim olsaydı keşke.param olmasaydı istediğim kıyafetleri alamasaydım,sevgilim beni aldatsaydı aşk acısı çekseydim vs.vs..... sürekli mutsuz olmaktan,hayal karalamaktan,umut edememekten ,hep başkaları için yaşamaktan çok yoruldum .beni üzen şeyleri içime atıp hayata devam etmek zorunda olmaktan yoruldum.mutsuzluk dolu bu hayatım beni günden güne tüketiyor. takmayayım, başka işlerle uğraşayım,boşvereyim,düşünmeyeyim diyorum ama yapamıyorum.her gün beni mutsuz eden insanla aynı sofraya otururken,aynı evde uyurken olmuyor işte.benim için yaşadıklarımı takmamak imkansız bir şey.bu yüzden bu depresifliğim.bu karamsarlığım.ama ufacık bir inanca sığınıyorum allah bir gün beni de çektiğim sıkıntılardan kurtaracak.....günaydin mİllet 😊

yine dertlendim gece gece.günlerdir bozuk olan moralim biraz iyiydi.iyi olmasının sebebi de babam olacak o kişiyi tüm gün görmemiş olmamdı.ama az önce gördüm ve her şey yine allak bullak oldu.görünce dahi beni kötü etkileyen nefret ettiğim bir adamla aynı evde yaşamaya mahkum olmak beni zorluyor.hem de çok.içimde zaten sevgi kırıntısı dahi kalmadı,saygıyı da bitirme yolunda istikrarlı bir şekilde ilerliyor.hayır ben anlamıyorum nasil olur da sırf insanlara kendini haklı göstermek için evlatlarını kötüleyip evlatlarını kötü gösterir bir baba.başka bir deyişle canından kanından parça olan çocuklarına nasıl olurda iftira atabilirsin. baba kelimesinden dahi nefret ettim,duydum mu bile midem kasılıyor.keşke başka bir babam olsaydı ne bileyim fakir olsaydı,sakat hasta olsaydı,okuma yazma bilmeseydi de böyle karaktersiz bir insana baba demek zorunda olmasaydım.tek hayalim ve tek duam bu insandan kurtulmak,uzak olmak.

okuyacaklarınız benim suçum değil baştan uyarayım. İçini dök yazıyordu ve benim içimi dökmeye çok ihtiyacım var.hee bu arada aranıza yeni katıldım herkese merhaba..İçimi dökecegim konuya gelirsem o konu ailem.o kadar berbat o kadar lanet bir aileye düşmüşüm ki hayatım boyunca mutsuz olacakmışım gibi hissediyorum çünkü insan ailesini seçemiyor ve değiştiremiyor .merak ediyorum benim gibi ailesinden,yaşadığı hayattan nefret eden insanlar var mı burada.her insanın bir sorunu bir derdi oluyor ama benimkisi kadar beteri yoktur eminim.aile içi huzursuzluk en beter şeydir zira.şanslı bir çocuk olarak dünyaya gelmedim maalesef.şans derken para pul,özel okulları falan kast etmiyorum.şanslı bir çocuk olmak için en temel şart mutlu bir aileye sahip olmaktır benim için.fakir de olsan,hastalıklarla da boğuşsan ya da en kötü felaketleri de yaşasan aile olarak kenetlenebiliyorsanız her şeyin üzerinden gelinebilir.ama bizim ailemizde maalesef bu kenetlenmenin k si yok.benim şanssızlığım burada başlıyor işte. içinde yaşadığım bu mutsuz ve kaos dolu aile tablosu hayatımın her alanına uzatıyor elini ,her seyimi etkiliyor.insanlara kolay güvenemiyorum,girdiğim ortamlara çabuk alisamiyorum,birisiyle çıkma fikri ise en büyük korkum.mutsuz bir ilişki ya da evlilik en büyük yanlış bence.babamdan ciddi anlamda nefret ediyorum.içimde 1 gram bile sevgi yok ona karşı.yaptığı her hareketle beni günden güne kaybediyor aramızdaki bağ görünmez derecede inceliyor.bazen diyorum normal baba kız ilişkisi neden bizim için bir istisna.çok soruyorum kendime bu soruyu ama cevabı yok.her insan allah tarafından sınanırmış ya benim bu hayattaki sınavım da babam olacak o adam galiba.böyle düşünüp sabrediyorum devam edebildiğim yere kadar.o kadar boguluyorum ki bazen her şeyi arkamda bırakıp çekip gidesim geliyor.günlerce yemek yemeden suyla hayatta kalıyorum,saçlarımda bu yasimda beyazlar belirmeye başladı.diyeceğim o ki aile çok önemli bir kurum.bir insanın mutlu veya mutsuz yaşamasındaki en önemli etken.umarım siz mutlu ailelerde yaşıyorsunuzdur.