İnşallah allah birlikte resim yapabileceğim bir eş nasip eder :) -amin.
(bence çok zor ama neyse :/ )

küçücük şeylerle kocaman mutluluklar yaşayan bi insanım ne bileyim beni mutlu etmenin yolu bi balondan bile geçebiliyorken neden bu kadar mutsuzum. hiç arkadaşım da kalmadı. resim çiziyorum canım sıkkın olduğunda ama son zamanlarda o kadar bunaldım ki resim bile çizemiyorum. bu kadar şehit var tabi ki en çok onlara üzülüyorum en çokta geride bıraktıklarina. diyorum ki ne kadar insanı üzmüşümdür kim bilir.. ölüm bu kadar yakınken.. bende çok üzüldüm tabi ama ben hep güler yüzlüyüm kimse görmez öyle beni ağlarken güçlü kızım ben. bazılarının o salya sümük olduğun dizilerde ben kahkaha atıyorum. duygusuz olduğumdan değil. bazılarını yaşarken zaten çok ağladığımdan. yalan söylemeye çalışırken hep güldüğüm için beceremedim hiçbi zaman. sevmedim de zaten yalanları. insanin sevmediği ot başında bitermiş hesabı her gelen yalan söyledi. tahammül edemedim hiç birine. şimdi yalnızım. olsun be napalım dürüst bi insan karşıma çıkmaz belki ama dürüst bi dost çıkar karşıma..

ben hep dürüstlükten kaybettim. yalan söylemeyi beceremem zaten. edindiğim arkadaslara göre çok düşünceli ve dürüst olduğum için olsa gerek hepsi yavaş yavaş uzaklaşıyor. ama bu sene sizin için değil kendim için bişeyler yapıp kimseyle o kadar muhattap olmak istemiyorum. gözlerimi kapattigimda sen üzgünsün diye üzmicem kendimi. değmiyor kimse için. yine ben yalan söyleyemem bilirsiniz beni ama kimseyle samimi olmamak en iyisi olur benim için en azından daha az üzülürüm. yanlış mıyım?

konuşacak biri lazım valla çok sıkılıyorum niye böyle oluyorum bilmiyorum :( insan ihtiyaç duyuyor birilerine. gerektiğinde susarak bile konuştuğun bi insana.. başını omzuna yaslayarak öylece susmak işte.. zaten anlatmayı sevmem de ben..

günaydın.. konuşacak hiç adam gibi insan kalmadı böyle güzel sohbet edecek yol gösterecek güzel bir dost.. benim artık insanlara da güvenim kalmadı tamam herkes aynı değil ama doğru insan çıkmıyo karşıma da maleseff.. bu insan sabah sabah bu kadar şey düşünebilir mi bilmiyorum ama düşünmüşüm..

ne zaman gözlerimi kapatsam bir hayalde buluyorum kendimi.. bir sabah namazına birlikte uyanma telaşını görüyorum.. ben o güzel bahçemizde resim yaparken senin gazeteye bakıp hanım bir çay yapta içelim demenii.. bir gün hayaller gerçekleşir kaderimiz belli olur ya o zaman yanımdakinin sen olmama ihtimali beni yoruyor sonra bırakıyorum hayal kurmayı..

ne zaman birine bişey anlatmak istesem, ya beni dinlemedi ya da anlamadı. bi kere de sorgusuz sualsiz omzunda agladigim kimsem olmadı.. he şimdi çıkıp gelse biri bu seferde ben anlatmam.. çünkü ben kendimin en iyi arkadaşıyım.