benim sorum ise @thor her yazdığı yazıda cümle sonunu nasıl bitirmiştir?

a)nokta ile bitirmiştir.

b)orijinal sarışın hanımlar hep var olsunlar blabla.

@sezonsonu bir yorumunda annesinin kendisine hep ne söylediğinden bahsetmiştir?

a) kılıçdaroğlu aday olmasın.

b) gençler, bakınız, her üniversite mezunu iş bulacak diye birşey yok.

c) senin sevdiğin biriyle değil de seni seven biriyle evlenirsin inşallah.

d) sonunu düşünen kahraman olamaz.

"...tut elimden küçüğüm, bir yolculuğa çıkacağız seninle.
nereye gideceğiz peki?
nereye gittiğimiz attığımız adımlarla şekillenecek...
ama nereye varacağız merak ediyorum ben.
o meraki yürüdüğümüz yollara, arkamizda bıraktığımız ayak izlerine sakla...
gitmek zorunda miyiz sahiden?
unuttun mu sen istemiştin gitmeyi? simdi vazgeçmek olmaz.
evet istemiştim.
tut elimden, pişman olmamak için tut bugünden..."
sessizleşti, sakinleşti. onla düşünce, onca ses nereye gitti merak ediyorum. bir yerlerde yine yakip yikmak için doğru zamanı kollayarak saklanıyor mu? dindi mi o firtinalar, o yagmurlar sahiden? yine bir sokagin köşesinde karsima dikilirler mi? hesap sorarlar mi benden. niyetlerim tanidik, adimlarim tanidik, yol tanidik. asla sonunu görmedim, göremedim. korkaktim, gucsuzdum... simdi farkli miyim? bir gun derin bir nefes alir miyim?

sen git 200 lirayı bir kaç günde harca, sonra da ay sonunu görebilmek için menemeni ekmeksiz ye. öğrenciliği beceremiyorum cidden. para hesapları yapmaktan uyuyamıyorum. yaptığım bütün hesaplarda da para yetmiyor zaten. İntihardan başka çözüm önerisi olan var mı?

dizi izlerken gizemli heyecanlı sahnelerin sonunu doğru tahmin edip söyleyerek,
-seninle film milm izlenmez get get bize mısır cay filan yap sen 😬😬 haklı serzenişlerin genel muattabıyım😏 😒😄

bundan 3 yıl 8 ay önce ahmet hamdi tanpınar’ın şiir kitabını almıştım. açıp ‘ ne diyorsun sen ahmet ya ‘ deyip kapattım, beğenmedim, okumadım.
bu yaz o kitabı tekrar açtım. ’ ahmet sen neler demişsin öyle ya ‘ diyerek okuyorum. hatta okumuyorum sadece, onunla konuşuyorum. üstü yazılarla doldu. şiirin sonunu beğendiysem sonraki seferde başı bitiriyor beni. orası etkiliyor. sanki bi şiire farklı yaşanmışlıklar sığdırmış. tecrübeler galiba bu. ben de her yeni tecrübemde şiirin başka mısrasında buluyorum tabi kendimi. bu zamanda kendinle aynı fikirleri paylaşacağın, beynini açacak dost bulmak zor tabi, sağolsun şimdilik tanpınar var. galiba böyle şairlerimiz olduğu için şanslıyız.

bence önerilen filmler listesinden ziyade asla önerilmemesi gereken filmler listesi falan olmalı. geçenlerde outlast oynarken vay be ne oyun , adamlar yapmış kafalarıyla bu tatta bir film ararken aklıma shutter island geldi. filmi daha önce izlemiştim ama sonunu izlemediğim gibi filmin geri kalan kısmına dair de pek bir şey anımsamıyordum. normal şartlar altında iki buçuk saatlik bir filmi aralıksız izlemem imkansızdır fakat outlast'in de gazıyla oturup izledim. meğer filmin sadece son bir dakikasını izlememişim, geri kalanı da çöp olduğu için belleğimin türk dizilerini barındıran ücra köşelerine itmiş, adeta filmi bastırmışım. böyle güzel bir konu ancak bu kadar berbat edilebilirdi. gerilimden eser yok, daha ziyade ' bakın bu leonardo, kendisi iç çamaşırına kadar ıslakken dahi yakışıklı , bu yüzden bu filmi izlemek zorundasınız' mantığıyla çekilmiş , gereksiz detaylarla uzatılmış bir film. bir de akıllarınca ucunu açık bırakıp ikilem yaratmak istemişler fakat leonardo' nun son sahnedeki ' yakışıklılar asla kaybetmez bebeğim ' bakışı beni hiç de ikilemde bırakmadı.

bunu izleyeceğinize youtube' dan ceylan ertem, manuş baba ve mabel matiz potpurisi falan izleyin eminim daha çok gerilirsiniz.